Өлең, жыр, ақындар

Құттыбай бұлағы

  • 23.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1059
Бала кезден бар едің сен, бір бұлақ,
Жолаушының арманындай бұлдырап,
Қызбел таудың белін орап ағушы ең
Жібек белбеу секілденіп судырап.
Ішкенімен, қанғанымен жай тұрмай,
Не бір тексіз өкінбей де, қайғырмай,
Жемдерінің ыдыстарын лақтырып,
Кете алмапты ластамай, лай қылмай.
Соның бәрін үнсіздікпен тәрік қып,
Жақсыны да, жаманды да қарқ қып,
Мәңгі таза қалпыңменен ағасың
Рақым үшін жаралған бір жарықтық.
Сол баяғы айрылмапсың арнадан,
Жолаушымен нәрің қайда бармаған?!
Сенің осы қасиетіңді көрем де,
Көп адамның көп ісіне таң қалам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жаздың жалпақ жазығында яки ақбоз аттың жалында

  • 0
  • 0

Ақбоз атым, келші бермен,
Келші, жүйрік мерейім,
Жез тұяғың жер сімірген,
Бүтін бе екен, көрейін!

Толық

Қозғалды миллиард алаңмен

  • 0
  • 0

Жолдастар!
Құтты мына сәт
Қуаныш толған қойынға,
Жалауда жайнап болашақ

Толық

Он жеті

  • 1
  • 0

Туған Торғай, қала Торғай, қарт Торғай,
Көкірегің көне сырға неткен бай.
Мен де аналық кұшағында ерке өстім,
Сенің жомарт пейіліңнен шет қалмай.

Толық

Қарап көріңіз