Өлең, жыр, ақындар

Құттыбай бұлағы

  • 23.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1049
Бала кезден бар едің сен, бір бұлақ,
Жолаушының арманындай бұлдырап,
Қызбел таудың белін орап ағушы ең
Жібек белбеу секілденіп судырап.
Ішкенімен, қанғанымен жай тұрмай,
Не бір тексіз өкінбей де, қайғырмай,
Жемдерінің ыдыстарын лақтырып,
Кете алмапты ластамай, лай қылмай.
Соның бәрін үнсіздікпен тәрік қып,
Жақсыны да, жаманды да қарқ қып,
Мәңгі таза қалпыңменен ағасың
Рақым үшін жаралған бір жарықтық.
Сол баяғы айрылмапсың арнадан,
Жолаушымен нәрің қайда бармаған?!
Сенің осы қасиетіңді көрем де,
Көп адамның көп ісіне таң қалам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өзбек досыма

  • 0
  • 0

Өзіңмен тел еміп өстім Сырды мен,
Бірге бастым Мырза шөлдей қырды мен,
Мәңгі-бақи құшақтасып жатсын деп,
Жайған өзі табиғаттың бір кілем.

Толық

Айна тұма

  • 0
  • 0

Қалың бір көзден оңаша
Қапталда бұғып сен жатсың.
Айнаша десе айнаша,
Сүйкімді ғана бұлақсың.

Толық

Қос өлең

  • 0
  • 0

Зеравшан дария жағасы жасыл,
Көрдім бір жаздай қос қызды асыл,
Агроном Гүлгүн — сол қыздың бірі,
Атақты бағбан — Самарқан гүлі,

Толық

Қарап көріңіз