Өлең, жыр, ақындар

Құттыбай бұлағы

  • 23.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1331
Бала кезден бар едің сен, бір бұлақ,
Жолаушының арманындай бұлдырап,
Қызбел таудың белін орап ағушы ең
Жібек белбеу секілденіп судырап.
Ішкенімен, қанғанымен жай тұрмай,
Не бір тексіз өкінбей де, қайғырмай,
Жемдерінің ыдыстарын лақтырып,
Кете алмапты ластамай, лай қылмай.
Соның бәрін үнсіздікпен тәрік қып,
Жақсыны да, жаманды да қарқ қып,
Мәңгі таза қалпыңменен ағасың
Рақым үшін жаралған бір жарықтық.
Сол баяғы айрылмапсың арнадан,
Жолаушымен нәрің қайда бармаған?!
Сенің осы қасиетіңді көрем де,
Көп адамның көп ісіне таң қалам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қаныш үйінде

  • 0
  • 0

— Ассалаумағалайкүм!
— Әлей, достар!
Жамырап қайдан жүрсің,
кілең қошқар?

Толық

Сәлем бауыр-құрдастан

  • 0
  • 0

Тарих - кітап. Үңілем мен сан жылға,
Нелер ғажап оқиғалар бар мұнда.
Міне, бір жыл... Батыр Богдан тұр сөйлеп,
Бүкіл байтақ Украина алдында.

Толық

Гүлнар-апа

  • 0
  • 2

Мен атыңды бала кезден естідім.
Содан бері жоқ ұмытқан еш күнім.
Тағдыр-дауыл қоймай қуған қаңбақтай
Көз алдымда тұрды сенің кескінің.

Толық

Қарап көріңіз