Өлең, жыр, ақындар

Құттыбай бұлағы

  • 23.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1138
Бала кезден бар едің сен, бір бұлақ,
Жолаушының арманындай бұлдырап,
Қызбел таудың белін орап ағушы ең
Жібек белбеу секілденіп судырап.
Ішкенімен, қанғанымен жай тұрмай,
Не бір тексіз өкінбей де, қайғырмай,
Жемдерінің ыдыстарын лақтырып,
Кете алмапты ластамай, лай қылмай.
Соның бәрін үнсіздікпен тәрік қып,
Жақсыны да, жаманды да қарқ қып,
Мәңгі таза қалпыңменен ағасың
Рақым үшін жаралған бір жарықтық.
Сол баяғы айрылмапсың арнадан,
Жолаушымен нәрің қайда бармаған?!
Сенің осы қасиетіңді көрем де,
Көп адамның көп ісіне таң қалам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Пішенде

  • 0
  • 0

Шөп машина қалағы
Күн көзінде жалтылдап,
Түсті пішен орағы
Көк майсада жарқылдап.

Толық

Соңғы жорық

  • 0
  • 0

Аттанды соңғы жорыққа,
Алты бірдей комбайн.
Күн шықты көк иыққа
Қызартып аспан таңдайын.

Толық

Найзағай

  • 0
  • 0

Сен едің бір «құдірет»
Зәресін алған талайдың.
Жағасын ұстап, күбірлеп
Қарт әжем бұлтқа қарайтын.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер