Өлең, жыр, ақындар

Қазақстан

  • 28.05.2019
  • 0
  • 0
  • 5212
Өзгеріп құлазыған дала заңы,
Уақыттың намазшамы, таң азаны,
Мың отты жанарымен түнді күн ғып
Қарайды қырларыңнан қала ажары.
Жасы көп адамыңның кәрісінен,
Ер туып жатыр қаптап әр ісіңнен,
Боз кеуде жалпақ орнын дәнге берді,
Туған жер, қуанамын сол үшін мен!
Бусанып жаз шілдеде көк аспаның,
Көремін жасыл жермен ұласқанын.
Оянып от құндақтан күн шыққанда
Қозғайды биік егін жел бастарын.
Сар дала ырыс, бақыт кен мекені,
Сен болдың күн астында жер көркемі.
Аяңда алтын нұрмен тұр тыныстап
Бір кезде ата аңсаған ел көктемі.
Туған жер, бар бақытың жүзінде тұр,
Жырық бар өзеніндей Ертіс, Есіл.
Ғасырдың отыз бесін алар қамтып,
Өмірің бұл жасаған отыз бес жыл.

1955 жыл



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қажымұқан

  • 0
  • 1

Мүлде сирек көк шөбі құба жонда,
Мүлде сирек бір қазақ жатыр ұйықтап.
Айтарсың - деп кейінгі сұрағанға
Беріп кеткен тарихқа атын мықтап.

Толық

Жақсы екен сенің Отаның

  • 0
  • 0

Жақсы екен сенің Отаның,
Келісті өлке, кең көңіл.
Ұмытпайды екен Сейтжанын,
Ұмытса да ұлы кейде бір.

Толық

Бақыт

  • 0
  • 0

Бақытым, саған рахмет,
Кешір, балам, сен мені.
Әпердің маған екі рет
Абройды көк пен жердегі!

Толық

Қарап көріңіз