Өлең, жыр, ақындар

Қазақстан

  • 28.05.2019
  • 0
  • 0
  • 5261
Өзгеріп құлазыған дала заңы,
Уақыттың намазшамы, таң азаны,
Мың отты жанарымен түнді күн ғып
Қарайды қырларыңнан қала ажары.
Жасы көп адамыңның кәрісінен,
Ер туып жатыр қаптап әр ісіңнен,
Боз кеуде жалпақ орнын дәнге берді,
Туған жер, қуанамын сол үшін мен!
Бусанып жаз шілдеде көк аспаның,
Көремін жасыл жермен ұласқанын.
Оянып от құндақтан күн шыққанда
Қозғайды биік егін жел бастарын.
Сар дала ырыс, бақыт кен мекені,
Сен болдың күн астында жер көркемі.
Аяңда алтын нұрмен тұр тыныстап
Бір кезде ата аңсаған ел көктемі.
Туған жер, бар бақытың жүзінде тұр,
Жырық бар өзеніндей Ертіс, Есіл.
Ғасырдың отыз бесін алар қамтып,
Өмірің бұл жасаған отыз бес жыл.

1955 жыл



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сергей Иваныч

  • 0
  • 0

Бетіңіздің әжімі,
Бірде бар да, бірде жоқ,
Сөзіңіздің әзілі
Бірде аз да, бірде көп.

Толық

Қозғалды миллиард алаңмен

  • 0
  • 0

Жолдастар!
Құтты мына сәт
Қуаныш толған қойынға,
Жалауда жайнап болашақ

Толық

Алғашқы таныстар

  • 0
  • 0

Бүгін таң ең бірінші күнді көрген
Ноғай шал мұз тиеген көк өзеннен.
Қызыл нар, жалпақ табан ауыр шана,
Асықпай ыңырана жылжиды ермен...

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер