Өлең, жыр, ақындар

Түн оттары

  • 28.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1387
Күндізі ысып, түн мұздап,
Қостанай желі құбыладан.
Қарасу жолы тым ұзақ,
Қарасу жолы бұралаң.
Машина шамы үңгиді
Жеті қат түннің, қойынын.
Көрдім де, үздім, бір күйді
Желісін ұзақ ойымның.
Келемін қарап манадан,
Осылай ма еді бұл дала?
Жана бір өттік қаладан,
Алдымда тағы бір қала!
— Неткен бұл қала, досым - ау,
Көбейіп кеткен қайдағы?
— Шамасы сізге тосын - ау,
Түндегі дала сайраны?
Деді де шопыр, ойланды,
Машина жүрді бәсеңдеп.
Өзі де мендей таң қалды:
— Шынында, неткен әсем! — деп.
О, ғажап, оттар қозғалып,
Жүйткиді ерсіл - қарсылы.
Көрінді содан көзге анық,
Бүгінгі дала бар сыры.
Түнменен талас дән жиған
Комбайн екен жүздеген.
Осылай шықты алдымнан
Мекенім менің іздеген!
Ой салар көрген кісіге,
Отына бөлеп даланы.
Сүйемін. түннің ішінде
Қозғалып тұрған қаланы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шопан

  • 0
  • 0

Таң сәріден оянып,
Көйлектің жеңін түрініп,
Есімде өткен балалық
Қой соңынан жүгіріп.

Толық

Алғашқы таныстар

  • 0
  • 0

Бүгін таң ең бірінші күнді көрген
Ноғай шал мұз тиеген көк өзеннен.
Қызыл нар, жалпақ табан ауыр шана,
Асықпай ыңырана жылжиды ермен...

Толық

Қостанаймен сөйлесу

  • 0
  • 0

Мен бір талың жайқалған даландағы,
Қайда жүрсе, сен үшін алаң жаны.
Қойым көп деп мақтанбай, ойым көп, — деп
Сен туралы тебіреніп қалам-дағы.

Толық

Қарап көріңіз