Өлең, жыр, ақындар

Бір әнші

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1984
Бұл не өзі ән бе, әлде айқай ма? –
Мен білмеймін, білсең, туыс.., айт онда.
Сахнада тұр ғой өзі, уақытын
Босқа өткізіп сынамақ па бақытын?
Деген ойдан: ойнап тұрған жоқ па бұл,
Жұтқыншағын, жүзін көріп тоқтадым:

Алқымы іскен, қысып көрсе-ау аздап бір,
Көз дегенің шығып кете жаздап тұр.
Өзін-өзі қылғындырып, бір тілсіз
Тұр алдымда.
Тыңдап қапты жұрт үнсіз,
Тыңдаса егер қол соқпай ма енді олар,
Әлде олардың құлақтары кем болар?
Қызық, қызық: жастары да, кәрі де
Құлақтарын басып апты-бәрі де.
Қол соқпаудың барлық сыры сондағы:
Құлақтардан босамапты қолдары...

Оу, әнші дос, табиғатты зорлама,
Кеудеңді жап, ол шабытқа толмаса.
Біз риза болар едік қарғаға,
Бұлбұл деген бір мықтымыз болмаса.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біз өзіміз

  • 0
  • 0

Шындық деген көк аспандай тым биік
мұхит сын-ды әрі терең тұңғиық.
Жан сендіріп жаңсақ жайлар, қате аңыз
біз де содан қателесіп жатамыз.

Толық

Жүрек

  • 0
  • 0

Білемін: шаттық не, қайғы не,
Шындықты жасаған елестен;
Алқына сыр ашқан Ләйліге
Мәжнүн сен жүрек емес пе ең!

Толық

Тас қабырға бара жатыр шегініп

  • 0
  • 0

Тас қабырға бара жатыр шегініп,
Балуан қолдар бұрғылады, құлатты.
Тас қабырға бара жатыр шегініп
Жолаушының көкжиегі сияқты.

Толық

Қарап көріңіз