Өлең, жыр, ақындар

Өзім

  • 02.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2577
Болмаса да көк өзенім гүрлеген,
көп өзенмен бірге ағамын, бірге мен.
Ой түбінен ойнап туған жырменен
тыныш таппай – тірі болып жүр денем.
Ойнай алман, ойнай алман сөзбен мен,
жаси алман жақтырмаған көздерден.
Тағдырымды өлшей алмас безбенмен
өз басының безбені жоқ кез келген.
Жан емеспін қолда барға бұлданған,
жеңер мені күндіз күлкі, түнде – арман.
Еске алуға жарамайды өткенім,
өткен күннен келер күнім көп менің.
Сол секілді ойларым да теп-тегін,
келмейді оны үнемдегім, ептегім.
Сондықтан да жиі жанам, сөнем мен,
жығыламын кейбір асау теңеуден.
Осынау бір олпы-солпы өлеңмен
өзімді-өзім түсіндіріп келем мен...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Толқындар

  • 0
  • 0

Жартас тұрды жағалауда тістеніп,
Кек көреді ол – еркелесе толқындар.
Шабыт-толқын шапшыды да түсті өліп...
Жартас тұрды баяғыша тістеніп.

Толық

Қыз бұлақтар желпінген

  • 0
  • 0

Қыз бұлақтар желпінген
жырымды оқып қазақтық,
Жеңіл сөйлеп, жел тілмен
жатқан сын-ды мазақ қып.

Толық

Жол

  • 0
  • 0

— Қайда тарттың, қара жол,
алдау ма әлі бас қайғың?
— Сүйе білген жүректі
суынуға бастаймын.

Толық

Қарап көріңіз