Өлең, жыр, ақындар

Мейізек

  • 10.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1120
Заулап желеді қос күрең ат,
Мен келемін батып ойға,
Туған жерді сүйе қарап,
Сыр пернесін шерткен бойда.
Жол жағасы толықсиды,
Піскен егін желге ырғалып.
Жерді танып ой шалқиды,
Билеп қиял кетеді алып.
Мынау жайлау бір кездегі
Даумен жайлап, шумен көшкен.
Жазда жанжал, күз келгенде,
Елсіз меңіреу дыбысы өшкен.
Мынау, жайлау Мейзек еді,
Кім абайлап сырын сезген,
Ел еңбексіз бір кез еді,
Көшіп желдеп аңша кезген.
Бүгін Мейзек кен қоймасы,
Жаңа бес жыл кілтін ашқан.
Егіс болып айналасы,
Дала бейне маржан шашқан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қыз сөзі

  • 0
  • 0

Хатыңды алдым,
Күйіп, жандым,
Жазалапсың жазықсыз.
Өсекке еріп,

Толық

Ақын және теңіз

  • 0
  • 0

Теңізді дауыл сапырып,
Жартасты толқын тарпиды,
Үйіріліп толқын лапырып,
Толқынды толқын қарпиды.

Толық

Жүрек

  • 0
  • 0

Суылдап жел, шулап орман
Күңіренгендей айнала.
Қарт күзетші күтеді таң,
Тұр тұнжырап сай-сала.

Толық

Қарап көріңіз