Өлең, жыр, ақындар

Мейізек

  • 10.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1490
Заулап желеді қос күрең ат,
Мен келемін батып ойға,
Туған жерді сүйе қарап,
Сыр пернесін шерткен бойда.
Жол жағасы толықсиды,
Піскен егін желге ырғалып.
Жерді танып ой шалқиды,
Билеп қиял кетеді алып.
Мынау жайлау бір кездегі
Даумен жайлап, шумен көшкен.
Жазда жанжал, күз келгенде,
Елсіз меңіреу дыбысы өшкен.
Мынау, жайлау Мейзек еді,
Кім абайлап сырын сезген,
Ел еңбексіз бір кез еді,
Көшіп желдеп аңша кезген.
Бүгін Мейзек кен қоймасы,
Жаңа бес жыл кілтін ашқан.
Егіс болып айналасы,
Дала бейне маржан шашқан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құралға

  • 0
  • 0

Атың — Құрал, құралың жоқ қолында,
Сенің түсер қақпаның көп жолында.
Неге келдің мынау майдан шебіне,
Болдың душар әлдекімнің кегіне.

Толық

Ақын және теңіз

  • 0
  • 0

Теңізді дауыл сапырып,
Жартасты толқын тарпиды,
Үйіріліп толқын лапырып,
Толқынды толқын қарпиды.

Толық

Сүйікті өлкем туралы сөз

  • 0
  • 0

Қыста қымтап қар көрпе
Жөңкіліп жайсаң жаз жетсе.
Іркусіз жортып жел ерке
Сағымды қырда тербетсе.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар