Өлең, жыр, ақындар

Мейізек

  • 10.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1313
Заулап желеді қос күрең ат,
Мен келемін батып ойға,
Туған жерді сүйе қарап,
Сыр пернесін шерткен бойда.
Жол жағасы толықсиды,
Піскен егін желге ырғалып.
Жерді танып ой шалқиды,
Билеп қиял кетеді алып.
Мынау жайлау бір кездегі
Даумен жайлап, шумен көшкен.
Жазда жанжал, күз келгенде,
Елсіз меңіреу дыбысы өшкен.
Мынау, жайлау Мейзек еді,
Кім абайлап сырын сезген,
Ел еңбексіз бір кез еді,
Көшіп желдеп аңша кезген.
Бүгін Мейзек кен қоймасы,
Жаңа бес жыл кілтін ашқан.
Егіс болып айналасы,
Дала бейне маржан шашқан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ғизатуллаға

  • 0
  • 0

Құшақтап гармоныңды, Ғизатулла,
Қалайша қалып қойдың жалғыз жолда.
Вологда қаласында адасыпсың,
Ауылға іздемесе, қайтсаңшы онда!..

Толық

Мағынасыз құр даурық

  • 0
  • 0

Өз үніне өзі мәз боп,
Даңғырлаған қос қуыс,
Желден жеңіл шиыры көп,
Түйір тұрмас бос уыс.

Толық

Жас түлек сөзі

  • 0
  • 0

Қош айтып туған қалаға,
Аттанып алыс қиырға.
Бет алып жаңа далаға –
Бел байлап кеттік "қиынға".

Толық

Қарап көріңіз