Бұхара-Самарқанд сапарынан

Зарабшан

Айтқан екен данышпан бір ізгі қарт,
Ұрпағына өсиетімен қойып шарт:
"Емгің келсе байлық, бақыт емшегін
Арық ал да Зарабшанның суын тарт".
Осылайша аңыз қалған елінде,
Алтын тамшы байлыққа ұйытқы жерінде,
"Зарабшанның суын ішсе жер қоздар",—
Деген аңыз елді ұйытқан сенімге.
Алтын тамшы Зарабшанның арнасын,
Кім таппаған іздеп бақыт жарнасын,
Тәжік, өзбек ағайындас тел қонып,
Бірге төккен бір заманда көз жасын.
Бірге бүгін бақыт гүлін жайнатып,
Бақтарында бұлбұл гөя сайратып,
Толқындатып ақ мақтаның теңізін
Заводтары бақыт балын қайнатып,
Шалқып жатыр әсем қала, қыстақтар
Жұпар атып, жайқалады гүл бақтар.
Алдақашан ұмыт болған аты өшіп,
Әмірлер мен бектер салған қыспақтар.

Самарқанд
"Ісмер кент" деп
Зергерлердің қаласын,
"Жемісі жент" деп,
Үзім, алма даласын,
Мадақтаған ертегідей ертеде,
Ардақтаған атақ байлап мәртебе.
Самарқандтың
Сәнді сұлу шаһарын,
Жаудың, жаттың
Талай төнген қаһарын —
Талқан етіп тарих көшін шұбыртқан
Өткен күндер ел күңіреніп зар жұтқан.
Ана тұрған
Аспан зәулім сарайлар,
Хандық құрған
Қанішер хан талайлар,
Қанды сорап ізі жатыр жосылып,
Зергерлердің өнеріне қосылып.
Бірі заман өнерінің
Өрнекті әсем өркешін,
Бірі сонан өз елінің
Алтын айдар еркесін
Ардақтаған атын жазып мәңгілік,
Тұр шежіре күйін шертіп сан мүлік.

Темір қақпасы
Күйретіп шың, жартасты толқын үгіп,
Толқынға бас игендей тізе бүгіп,
Қаусырма босаға боп қалған қатын
Жартастар тұр сілейіп соған мүлгіп.
Жал жатыр құшағына ап теңбіл тасын,
Таңбалап бұйратында заман жасын,
Жалпақтап сарбаздары шеру тартып,
Күзеткен Темірдің тас босағасын.
Темірдің ордасына күндік жерден
Келсе де елші - тыңшы қандай елден,
Қақпа боп қара жартас жолын тосқан,
Өте алмас Санзар құйған тасқын селден.
Сол Санзар әлі ағады арна кернеп,
Ғалаптың аралына құлаш сермеп,
Қанша жыл қанша суды ағызды екен
Нәр құйып Санзар өзен жерді жемдеп.
Ала көз, қауға сақал қалқан ұстап,
Сардарбек қаһарлы үнмен салған қыспақ,
Алдында тас босаға, сәкі тастан
Мұрап тұр су ағынын қырға нұсқап.
Тасқыны тас бұлақтың талай тасып,
Ғалапты аңсап жатқан толқын басын.
Сан заман өткен шығар сонау күннен
Сан ғасыр жатыр ұйқтап құмға ұласып.
Сан тұлпар тұяғымен осқан арал,
Сан халық жаяу шұбап босқан арал,
Алтын дән, ақ мақтаға ұйытқы болып,
Перзентін алуан ұлттың қосқан арал.
Ал, Санзар тасқын бұлақ, арал Ғалап,
Дән кені нан арал деп халқың қалап,
Ат қойып, ардақтаған өзен, өлке,
Сан аңыз алқабыңнан жатыр тарап.

---