Өлең, жыр, ақындар

Түнгі таным

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1317
Қараңғылық жарықты еппен сырды,
Құс жолы анау шаңытқан...
Неткен сыр бұл?! —
Жаңа ғана аспаннан бір ақбоз ат
Құйындатып,
Кісінеп өткен сынды.
Бұза алмайсың осынау келісімді,
Кеңейткендей боласың өрісіңді.
Жұлдыз қалған
Шашылып, әлгі ақбоздың
Шашыраған жан-жаққа тері сынды
Көз жіберіп бұл шеті, ол шетіне,
Айдалаға түнесең — Менше түне.
Жез үзеңгі-ай жатыр әудем жерде,
Түсіп қалған үзіліп жол шетіне...
Көктен — жерге жыр болып түскен есен,
Өңім екен барлығы, түс пе десем. —
Бұл ғажапты көрмес ем,
Жауырыныммен
Туған жерді бір рет иіскемесем!..

1986 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемдегі түнгі елес

  • 0
  • 0

Түн — тылсым бақтан тіл қатты,
Мұң — бүршік жапқан гүлге ақты.
Бұл терезесін жанымның
Кім — тырсылдатқан тым қатты?

Толық

Өлең сүйген

  • 0
  • 0

Дәнекер болған өлең мықты жәй.—
Өшер ме сол күн көңілден.
Сол күні саған,
Кегендік қыз-ай,

Толық

Даламен сырласу

  • 0
  • 0

...Сыпсың, сыпсың, қайтсін – ай, сыйқымды алмай,
Ұйқым қанбай мен жүрмін, ұйқым қанбай.
Мен далаға асығам, сол далада
Сыпсыңдардан құтқарар сиқыр бардай ...

Толық

Қарап көріңіз