Өлең, жыр, ақындар

Ай-арзу

  • 14.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1307
Сәби шағым, күні — күлкі, түні — мұң,
Қалып қойды — желге таулап тұлымын.
Ал дәл қазір, аспандағы ай-ару
Жүрегіме сілтеп жатыр құрығын.
Мен ғашықпын сонау айға,
Қайран қап
Жүрме, бірақ, жаным соған байланды-ақ.
Құлын-қиял көкіректе кісінеп,
Ботақан-нұр жүзімде жүр тайраңдап...
Ару — айым,
Жанға жыр боп енші бір,
Арамызды жалғап жүрсін елші-нұр...
Құрығыңа іліксін де туласын,
Ең бір жүйрік шумақтарым, ең шымыр.
...Кекілімді күн тараған сол шақта,
Жыр жазбайтын уыз-сәби болсақ та,
Әлденені аңсап жаным,
Сырымды
Ілуші едім кірпіктегі Моншакқа.
Шоқ-моншақты жырмен енді көсеймін,
Түнгі сезім боп қалды тек досы — ойдың.
Көз шарамнан сәуле саулап дірдектеп,
Толған айға еріп жүріп есейдім.
Ай жолына қанды қақпан құрса бұлт,
Күйзелемін, жүрегімді кір шалып,
Айшалық боп бастап едім ауырып,
Дауасы жоқ дертке айналды —
Жыршалық!
Жалғыз мен бе — осы дерттен жоғалған?! —
Көз жұмғанда кеудемдегі көп арман —
Күбір-күбір жыр естірің ақиқат,
Төбесіне ай шаншылған моламнан!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біздік ахуал

  • 0
  • 0

Қағады, о, балақ далада қаһандар шаңы,
Шағала қанат самала шаһарлар шамы.
Үйімді үптеп кетердей жанығам елге,
Сарқылған шақта жарқылды сапарлар сәні.

Толық

Бәйгіде

  • 0
  • 0

Осы екен ғой, дариға-ай, тұлпар деген! —
Жарысты тек тұлпармен іңкәр-белең.
Құртар ма екен төзімді бойымдағы,
Бұрқанды өлең,

Толық

Ініге

  • 0
  • 0

Дүниенің доғарып дөңгелегін,
Шабытымның қаңтарып кер дөненін.
Сезім - салғырт, ой - мимырт, сана - күңгірт,
Тартқан шақта демді үзіп, мен де өлемін.

Толық

Қарап көріңіз