Өлең, жыр, ақындар

Бұзылған үй

  • 16.08.2021
  • 0
  • 0
  • 378
Құпиясын, қазынасын көп күннiң,
Кеш те болса сезiнгiм кеп, кеп бiлгiм,
Бұзылған үй,
бүгiн сенiң орныңа,
Мен есейген жiгiт болып кеп тұрмын.
Он-он бес жыл өте шықты арада,
Уақыт деген жұлдыздайын ағады, ә.
Ұя едiң iшiң толы балаға,
Қорғандары – жан әке мен жан ана.
Таң қалысып көрмегенге, көргенге,
Ойнайтынбыз сенiң кең-кең бөлмеңде.
Өлеусiреп өткен күннiң елесi,
Өксiк болып сөнiп жатыр кеудемде.
Бақытты едiк сол шақтарда бiз қандай!
Тұрғанын-ай содан жалқы iз қалмай...
Қатал жандар менiң сәби күнiмнiң,
Ең сәулеттi ақ сарайын бұзғандай.
Тiрлiк кештiк таласа да тармаса,
Жоққа жол сап, назар қоймай барға аса.
Орныңды да бүгiн сенiң таппас па ем,
Әкем құйған iргетасың қалмаса.
Жүрегiмдi мұң кернедi бiр ауыр,
Баяғыны аңсау шығар, сiрә, бұл.
Мүлде ұмытып бiздiң ғажап күндердi,
Тiршiлiгiн жалғап жатыр бұл ауыл.
Бұзылған үй...
сен биiк ең, еңселi ең,
Құр топырақ боп жатырсың белшеден.
Сол шақтағы өзiмдi де көре алмай,
Тағы алыстап кетiп барам мен сенен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Таң атып тағы, әбiгер етiп халықты

  • 0
  • 0

Таң атып тағы, әбiгер етiп халықты,
Тағы бiр күннiң түймесiн тiрлiк ағытты.
Таныс бiр жолмен аяңдап келем жұмысқа,
Осы жол менен жалықты, сiрә, жалықты.

Толық

Адамдарға наз

  • 0
  • 0

Өзгеге бақ қонса жайым жоқ күндер,
Ойға оранып өтiп жатыр көп күндер.
Қуанышы, шаттығы мол адамдар,
Неге менi жалғыз тастап кеттiңдер?

Толық

Құлын-ғұмыр

  • 0
  • 0

Құлын едім...
Ерке едім, ебі жел ем,
Үрпіге ауыз салғанмын еміне мен.
Тұмсығымен таңымнан түртіп қойып,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар