Поэзия жендеттері

Таңдап тауып бір туманы —
Жиналып ап жер - көктегі;
Жыр желкесін қырқуда әлі —
Поэзия жендеттері!
Кім тұра алмақ жолдарында? —
Өлексе өлең жыртық - тесік.
Қылыш - қалам қолдарында,
Жанды жерін қырқып, кесіп
Келеді олар;
Шабыт қысса
Ақын біраз тұлданады.
Жыр жарымжан болып шықса
Тіршілігің кімге дәрі?!
Даңқ білмей алақтайды
Құратынын кімге торын.
Шаршы дәптер жолатпайды,
Салып еске түрме төрін ...
Таңғы дерті кешке пісіп,
Жұртты сөгіп пікірі ала;
Өткен - кеткен еске түсіп
Қылса да ақын шүкірана —
Кітабында — кәрі нала,
Жанарларын бұршақ жапқан.
Бұтағында темір ара —
Азулары ырсаң қаққан.
Бұдан әрі жазу — лаң,
Аңдып отыр көп көреген.
Темір ара азуынан,
Жаса,
Аман өткен Өлең!
Замананың Зәрі жеген
Көрген кезде өлігімді,
Жырдың күрең қаныменен
Шыларсыңдар ерінімді ...

1987 ж. Құрық.

---