Таң қауызын жарғанда

Жыр — Хамса

Он төртінен толған айдың тойында
Өртеп сүйді көкжиек от ерінді,
Мен де ұмыттым пенде, бұлт екенімді.
20-ға 14 қалғанда ұясынан,
Он төртінен толған ай көтерілді.
Мәз боламын адамдай мен есалаң,
Мұншама әсер етпейді неге саған?
Көтеріле бергенде көкжиектен,
Балқып кете жаздады-ай...
О, Жасаған!
Сүмбіленің исі аңқып сұлбасынан,
Талып түсті ақ сәуле сырғасынан.
Құттықтадым он төртке толған айды,
Ат үстінен қол созып қыр басынан.
Бір жағында мұнайлы мұнаралар,
Бір жағында қыстаулы құлама жар.
Ортадағы ақ күмбез төбесіне,
Балқып келіп толған ай тұра қалар.
Көп құлпытас лапылдап шыра жағар, 
Салауат қып өлілер иманына,
Еппен жылжып кетеді иба қыла.
Ақ уызын жағады жанарының,
Мынау бейбіт даланың дидарына.
Алтын артқан қалыпты қайық кетіп,
Желкен - бұлтты алыпты жайып, бекіп.
Жарып ала жаздадым маңдайымды,
Тасқа тамған сәулеге тайып кетіп.
Ей, алтын - ай, нұрыңды күй шелекпен,
Хайуан - ғұмыр құрысын, күйсеп өткен!
Есі - алаң,
Досы - адам жан боласың,
Он төртінен толған ай сүйсе беттен.
Өлейін, деп, жолыңда шырақ ұстап,
Дәруішке боз киген тұрам ұқсап.
Сәлде орамай басыма,
Сәуле орап ап,
Таңда оралам үйіме шығарып сап. Жә!
Опынып бармақты тістелеме,
Шүпілдеп тұр ақ нұрға іш кенере.
Кетем ұйқтап. Толған ай орынына,
Таң жұлдызы енеді түске неге?
Бұлт - пердеден, сайтан ай, сығалама,
Сені көрем деп кеппе ем бұл араға.
Сенің сиқыр күлкіңе елтіп қалып,
Әуейі боп кеткен-ді мына бала. 
Мені шарпып содан соң қай көздегі от,
Тауды шарлап, қыр кешіп, сай кезген ек.
Жарық көрсем күйдіріп қанатымды,
Кете бардым пәруана - айгезбе боп.
Сен сығалап, пердесін сан ашты бұлт,
Кірпігімде қанша рет қамасты ымырт.
Айгезбені түнімен сәулең мас қып,
Ал таңертең жоғалдың адастырып.
Сағың ауған мен болдым мөрлі бала,
Кірпіктегі күн нұры сөнді мана.
Тағы тап боп тұрсың сен түнгі қырда,
Енді айыға бергенде — дел дуана.
Бұлт - пердеден сығалап қор қыласың,
Тағы саған тамсанып керді қасын .
Таң жұлдызын таба алмай түнгі қырдан,
Сүмбілеге сүқтанған сорлы басым.
Есті емдейтін ақ таңға түн түрілген,
Жете алмаспын деп тұрмын бұл түріммен.
Әр талының түбінен нұр тірілген,
Айналайын, сайтан ай, кірпігіңнен.
Жалғыз сәтке сен маған аспанды бер,
Алып ұшқан бойымда басталды жел.
Ең соңғы рет аспанға ертіп шық та,
Бір жұлдыздың қасынан тастап жібер.

---