Құпия қақпа тамшалы

Тербеген тереңімді Тамшалы мұң,
Сол жерде емдеп жүрмін жан шалығын.
Ару - Тау кірпігінде жәутілдеген,
Жетемін тұңғиықтың аңсап үнін.
Қара тас тамшы тиіп дір еткенде,
Бұлқынып қоя береді жүрек лезде.
Қымтайды құпиясын қыз дүние,
Тұтып ап тамшылардан жібек перде.
Тамшы тұр кірпігімде шаққа сынбай,
Тау менің "қарға жүнді қаттасымдай".
Тамшалы - періште де кіре алмаған,
Жұмақтың "тоғызыншы" қақпасындай.
Алла үйі,
Шақырғандай Ғаршы - Ағла,
Не дермін алып-ұшқан аңсарыма?!
Шыжғырса Тамұқ - тірлік табаға сап,
Жетемін жанұшырып Тамшалыға.
Сауасын тас надандық құлыптаған,
Жан екем табиғаттан түк ұқпаған.
Келем де,
Дуаланған диуанадай қақпадан
Әрі өте ал май тұрып қалам. 
Тән – талқы,
Тыста қалып азап әлем,
Жуамын Ес, жадымды таза ауамен.
Тұрамын тамшы үнімен таңдай қағып,
Естіліп тылсымдағы ғажап әуен.
Ойнайды әр тамшыда көбелек - күн,
Өзі бұл айтып жүрген кереметтің.
Шілтерлі шымылдықты шетке ысырып,
Ғажаптың ар жағына келеді өткім.
Түйеше басын шалмай әр бұтаның,
Жимасақ болмас енді Шарғы - тәлім.
Зікір сап балқытамын тау мен тасты,
Дауамдап Жаратқанның Шар Кітабын.
Қызығын тәрік қылып фәни - бақтың,
Тамшы ағып кірпігімнен зариғаптым.
"Ахиыл!"-деп әмір берем жүрегіме,
Енген күн қақпасынан табиғаттың.
Ісімнің айналады арты аңызға,
Енген соң Тас Қақпадан - қорқамыз ба?!
Сырымды сол тылсымнан тауып алған,
Жырымды ұсынармын алқаңызға.
Тұрар бір, тамшы тамып - Аңқаңызға!

---