Өлең, жыр, ақындар

Жартас пен теңіз

  • 18.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1305
Жел тірілсе - теңізің де тентек қой,
Тұлан ашу тыншытпай ма өртеп бой?
Тауға шауып,
Толқындарын жентектей,
Былш-былш ұрып жатырса да бетіне,
Кәрі жартас жымияды селт етпей.
Жымияды ...
Одан сайын көк теңіз,
Өкіреді.
Ашуында жоқ негіз.
Долы ызадан күн батарда қан сиіп,
Жібереді, теңіз көзі Отқа егіз.
Өкпесі бар кітап дерсің тысына,
Сатырлайды парақтарын ұшыра.
Ал Жартаста түк кінә жоқ,
Теңіздің,
Пана болып тұр демесең құсына.
Кейде ызадан толқын біткен от алып,
Жүгіреді,
Жығылады не талып.
Жынданып кеп жармасады Жартасқа,
Түбірімен тастамақ боп қопарып.
Толқындардың тасқа шауып қаһары,
Жағалауда тәмәмдалмақ сапары.
Бәрінен де - Ұлы Теңіз алдында,
Құрақ ұшпай жымиғаны батады.
Жартас, бейне, тарпаң теңіз қазығы,
Бар сынды бір ішке бүккен әзілі.
Кеше тағы көріп едім, езуде
Сәл тереңдей түсіпті тек әжімі. 



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ағаға жазған хаттардан

  • 0
  • 0

Қара Ертіс қара өлеңнің арнасындай,
Шыңғыстау — поэзия Парнасындай.
Пірлі Абай мөр ғып өзі басып кеткен —
Судағы Ай Пегасыңның таңбасындай.

Толық

Көне қыстауда

  • 0
  • 0

Көне қыстау.
Тұр таудың төбесі ұлып...
Шәуілдейді ақ күшік, енесі үріп.
Елесі ұрып кетті ме бала шақтың,

Толық

Түнгі қиял

  • 0
  • 0

Иелік етіп тұрғанда қара түн даламда,
Қап-қара сұлулық жайғанда қанатын ғаламға,
Сапарға шықса боз атпен бозбала-ғашық,
Тыныштық даусын шу дүние жаңа тыңдағанда.

Толық

Қарап көріңіз