Өлең, жыр, ақындар

Көктемдегі түнгі елес

  • 20.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2115
Түн — тылсым бақтан тіл қатты,
Мұң — бүршік жапқан гүлге ақты.
Бұл терезесін жанымның
Кім — тырсылдатқан тым қатты?
Қайырмасы:
Қайран, қаққанда таңдайын кең далам,
Қонғай ақ қанат аққулар көлге аман.
Гүл майысқанда —
Бал құмар көңіл
Тынбай ұшқанда
Кел, маған!
Мен — жимай жүрмін мүлдем ес,
Сан алдым, бірақ, гүлден өш.
Тұр бейнең әлі көзімде —
Сол көктемдегі — Түнгі Елес.
Қайырмасы.
Бақ құшаққа алған жерімнен
Мен сонда неге шегінгем?
Жел боздайды Ерте Көктемде,
Беу, терезесіз көңілден!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемгі ән

  • 0
  • 0

Сол бір көктем - ең қымбат,
Жатқан еді көл жырлап.
Гүлді ырғап қарсы алған, көктемім,
Кетпедің, тым құрса, қол бұлғап.

Толық

Майдангерлермен кездесу сәтінен

  • 0
  • 0

Жеңбесе де сендерді қанша сынақ,
Жағылса да сендерге барша шырақ;
Әлі шошып оянып жүрсіңдер ме,
Көздеріңнен от пенен қан шашырап?!

Толық

Таң жұлдызымен тілдесу-2

  • 0
  • 0

Іздерім менің мынау мекенде өшіп,
Мен де ертең аспан жаққа кетем көшіп.
Мың жылда жетем соңғы тұрағыма,
Қанатып миллион жұлдыз шекемді осып.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар