Ақын мен тұт ағашының айтысы
- 0
- 0
Ақын:
— Безбүйрек тас айналаң,
Жатаған құз,
Құз деп мұны несіне атағанбыз?!
Көктемдегі түнгі елес
Түн — тылсым бақтан тіл қатты,Мұң — бүршік жапқан гүлге ақты.
Бұл терезесін жанымның
Кім — тырсылдатқан тым қатты?
Қайырмасы:
Қайран, қаққанда таңдайын кең далам,
Қонғай ақ қанат аққулар көлге аман.
Гүл майысқанда —
Бал құмар көңіл
Тынбай ұшқанда
Кел, маған!
Мен — жимай жүрмін мүлдем ес,
Сан алдым, бірақ, гүлден өш.
Тұр бейнең әлі көзімде —
Сол көктемдегі — Түнгі Елес.
Қайырмасы.
Бақ құшаққа алған жерімнен
Мен сонда неге шегінгем?
Жел боздайды Ерте Көктемде,
Беу, терезесіз көңілден!..
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Қысқы қамығу
- 0
- 0
Жел жылап, үріп құрғақ қар,
Аяздың тісі шықырлап —
Кілең бір зәрлі ырғақтар
Барады менің құтымды ап.
Өлең екеуміз
- 0
- 0
Жалтармай сөз айтқанмен түнге тура,
Зарыңды ұқтырып көр күлбет ұлға.
Басында бабалардың жанған шырақ,
Болармыз, байғұс өлең, кімге тұлға?!
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі