Өлең, жыр, ақындар

Көктемдегі түнгі елес

  • 20.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2191
Түн — тылсым бақтан тіл қатты,
Мұң — бүршік жапқан гүлге ақты.
Бұл терезесін жанымның
Кім — тырсылдатқан тым қатты?
Қайырмасы:
Қайран, қаққанда таңдайын кең далам,
Қонғай ақ қанат аққулар көлге аман.
Гүл майысқанда —
Бал құмар көңіл
Тынбай ұшқанда
Кел, маған!
Мен — жимай жүрмін мүлдем ес,
Сан алдым, бірақ, гүлден өш.
Тұр бейнең әлі көзімде —
Сол көктемдегі — Түнгі Елес.
Қайырмасы.
Бақ құшаққа алған жерімнен
Мен сонда неге шегінгем?
Жел боздайды Ерте Көктемде,
Беу, терезесіз көңілден!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жол балладасы

  • 0
  • 0

... Теңізі анау — ақбайыл, тауы мына,
Жатырқамай қарайды қауымыңа.
Ит - құсты да талғамай,
Маңғыстауым

Толық

Дала кезер

  • 0
  • 0

Қасиетін жерімнің білсем деп ем,
Білсем деумен түн қатып бүрсеңдегем.
Үмітімнің маңдайы тасқа соқты,
Құлпын ашып тылсымның кірсем деген.

Толық

Арманыма таласпа

  • 0
  • 0

Аяулымды алғаусыз армандадым,
Сен де соған көз сүздің, арланбадың.
Ақ көңілмен жүргенде аңғармаппын,
Арманыма таласар арлан барын...

Толық

Қарап көріңіз