Өлең, жыр, ақындар

Көктемдегі түнгі елес

  • 20.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2355
Түн — тылсым бақтан тіл қатты,
Мұң — бүршік жапқан гүлге ақты.
Бұл терезесін жанымның
Кім — тырсылдатқан тым қатты?
Қайырмасы:
Қайран, қаққанда таңдайын кең далам,
Қонғай ақ қанат аққулар көлге аман.
Гүл майысқанда —
Бал құмар көңіл
Тынбай ұшқанда
Кел, маған!
Мен — жимай жүрмін мүлдем ес,
Сан алдым, бірақ, гүлден өш.
Тұр бейнең әлі көзімде —
Сол көктемдегі — Түнгі Елес.
Қайырмасы.
Бақ құшаққа алған жерімнен
Мен сонда неге шегінгем?
Жел боздайды Ерте Көктемде,
Беу, терезесіз көңілден!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бала қылық

  • 0
  • 0

Балалықтың елесі, үзігі — жыр,
Бала қылық бұл күнде бұзылып жүр.
Ізін уақыт жаныма салғанменен,
Асық атқан кездердің қызығы жүр!..

Толық

Түнгі түңілу

  • 0
  • 0

Шаруаның бәрі — шартарап,
Күледі Ай маған шалқалап.
Көшеде көшіп келемін,
Уайым, қайғы арқалап.

Толық

Қара саба

  • 0
  • 0

Жылқы ауыл...
Күлде жатыр қара саба,
Әр жерін тесіп кеткен бала-шаға.
Түсетін қара шал жоқ арашаға,

Толық

Қарап көріңіз