Ақын жыры
- 0
- 0
Асау көңіл — шығанға оқ па атылған,
Қанжар ма әлде қынында тот басылған?!
Ақын десем, көзіме елестейді,
Жолбарыстар тайлықпай отқа атылған.
Көктемдегі түнгі елес
Түн — тылсым бақтан тіл қатты,Мұң — бүршік жапқан гүлге ақты.
Бұл терезесін жанымның
Кім — тырсылдатқан тым қатты?
Қайырмасы:
Қайран, қаққанда таңдайын кең далам,
Қонғай ақ қанат аққулар көлге аман.
Гүл майысқанда —
Бал құмар көңіл
Тынбай ұшқанда
Кел, маған!
Мен — жимай жүрмін мүлдем ес,
Сан алдым, бірақ, гүлден өш.
Тұр бейнең әлі көзімде —
Сол көктемдегі — Түнгі Елес.
Қайырмасы.
Бақ құшаққа алған жерімнен
Мен сонда неге шегінгем?
Жел боздайды Ерте Көктемде,
Беу, терезесіз көңілден!..
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Сергей Есенинге
- 0
- 0
Бұлтты шөптей оратын
Ай — Тәңірдің орағы...
Тәңіртекі, өр ақын,
Жұлдыз-Даңқың жоғары.
Ертегі - елес
- 0
- 0
Талып ұшып ит қиян, зыттым белден,
Қонар тұрақ таба алмай бүкіл жерден,
Аққу келді демімен тазартпақ боп,
Алматының аспанын түтін көмген.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі