Өлең, жыр, ақындар

Көктемдегі түнгі елес

  • 20.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2228
Түн — тылсым бақтан тіл қатты,
Мұң — бүршік жапқан гүлге ақты.
Бұл терезесін жанымның
Кім — тырсылдатқан тым қатты?
Қайырмасы:
Қайран, қаққанда таңдайын кең далам,
Қонғай ақ қанат аққулар көлге аман.
Гүл майысқанда —
Бал құмар көңіл
Тынбай ұшқанда
Кел, маған!
Мен — жимай жүрмін мүлдем ес,
Сан алдым, бірақ, гүлден өш.
Тұр бейнең әлі көзімде —
Сол көктемдегі — Түнгі Елес.
Қайырмасы.
Бақ құшаққа алған жерімнен
Мен сонда неге шегінгем?
Жел боздайды Ерте Көктемде,
Беу, терезесіз көңілден!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Халық па сол да?..

  • 0
  • 0

Халық па сол да - соңында үні қалмаған!
Өз өркендерін өздері тірі жалмаған.
Салдақы сатқын сол болар, бабаның ділін,
Белінен тамған тамшыға сіңіре алмаған.

Толық

Құдай туралы жыр

  • 0
  • 0

Құдай, сені жоқ деп жүр ғой адамдар,
Құдай, сені жоқ деп жүр ғой надандар
Жұдырықтай жердің тұрғындарына
Барлығыңды дәлелдеуге шамаң бар.

Толық

Қаратаулық қыршынның қазасында

  • 0
  • 0

Күздің түні.
Сөнген күнді бұлт үрлеп
Қайта жақпақ;
Мен қараймын күлкім кеп.

Толық

Қарап көріңіз