Өлең, жыр, ақындар

Көктемдегі түнгі елес

  • 20.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2287
Түн — тылсым бақтан тіл қатты,
Мұң — бүршік жапқан гүлге ақты.
Бұл терезесін жанымның
Кім — тырсылдатқан тым қатты?
Қайырмасы:
Қайран, қаққанда таңдайын кең далам,
Қонғай ақ қанат аққулар көлге аман.
Гүл майысқанда —
Бал құмар көңіл
Тынбай ұшқанда
Кел, маған!
Мен — жимай жүрмін мүлдем ес,
Сан алдым, бірақ, гүлден өш.
Тұр бейнең әлі көзімде —
Сол көктемдегі — Түнгі Елес.
Қайырмасы.
Бақ құшаққа алған жерімнен
Мен сонда неге шегінгем?
Жел боздайды Ерте Көктемде,
Беу, терезесіз көңілден!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жолайрық

  • 0
  • 0

Бастама, Тәңір, теріске жолды,
Бір өзің жанның тірегі.
Оң қанатымнан Періште келді,
Ата - тегі оның - Нұр еді.

Толық

Қазақстан бар ма екен?..

  • 0
  • 1

Тіршілігі, тынысы, Асланы өңге,
Қазақстан бар ма екен басқа жерде?
Қазанымның кірпігін ашып тастап,
Шымыр-шымыр қайнайды жас тереңде.

Толық

Қыран аққуды ілген күн

  • 0
  • 0

Кірпігімді қансіңді жасқа малып,
Көшті қанша көзімнен мас-қара бұлт!.
Аспан ағып...
Ажал боп теуіп қыран,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер