Өлең, жыр, ақындар

Ұшырдың өз ұяңнан

  • 04.07.2019
  • 0
  • 0
  • 1928
(Жұмақшам Өтегенұлына)

Жан аға,
Мен саған қарыздармын,
Көп әлi өтелмеген өзiңе парыздарым.
Әкеме iнi болып,
Мен саған бала болдым,
Көңiлiң маған деген далиған дала болды.
Бiрiнде мен өрiстен ауылға ат мiнiп келдiм,
Жылқышы болдың-ей, – деп қолыма құрық бердiң.
Бұл күнi оны ұмытып, қалайша жайғасамын,
Ерге өзi отырды, – деп сен шалқып той жасадың.
Ұшырдың өз ұяңнан жетiскен қыран қылып,
Сондықтан маңғаздана маңайға тұрам күлiп.
Жан аға!
Сен сыйладың,
Өзге адам бас иетiн,
Болса бiр қасиетiм.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ойнақ салар төріңе

  • 0
  • 0

Ойнақ салар төріңе,
Құйыны бар даланың.
Жеткізбейтін желіңе,
Киігі бар даланың,

Толық

Туған жұртқа тағзым

  • 0
  • 0

Ескі жұрт, саған бас ұрып,
Тербеттім жанды сезіммен,
Сағыныш тамды көзімнен.
Әкемнен таяқ жеген жер,

Толық

Айым қайда, ол неге тумайды,- деп

  • 0
  • 0

- Айым қайда, ол неге тумайды,– деп,
Көлеңкені көңілімнен қумайды, – деп.
Жүрегім орман болып шулайды кеп,
Жүрегім толқын болып тулайды – кеп.

Толық

Қарап көріңіз