Өлең, жыр, ақындар

Құштарлық

  • 02.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1073
Тарылып тұтқиылдан бұл тынысым,
Жүрегім, жиіледі бұлқынысың.
Төңірек түнереді неге сонша?
Күн көріп келдім бе әлде құлұын үшін?
Алдым ба аларымды аз тірліктен?
Бір нәрсе бере алдым ба жұртым үшін?
Төсіңде сауық құрып сайраңдаған,
Қимасым, қасиеттім, қайран далам.
Бар сыйын табиғаттың үйіп-төгіп,
Анамдай кең құшағын жайған маған.
Құмыңда тайлағың боп тайраңдағам,
Қырыңда гүлің болып жайраңдағам.
Қылыштай қырықымда қылшылдаған,
Қалайша бұл пәниден қыршын қалам?
Жүрегім, демеші сен, тыншыңды алам,
Кезімде күшті сарқып құлшынбаған.
Ақтарып керемет күй тылсым ғалам,
Қолымда жорғаласын сыршыл қалам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кісінің аттамаған ала жібін

  • 0
  • 0

Кісінің аттамаған ала жібін,
Момақан ұлы жүздің баласымын.
Іні деп келген жанның інісімін,
Аға деп таныр болса, ағасымын.

Толық

Кім қайда туып, қайда өледі?

  • 0
  • 0

Орыстардың:
«Ақындар ауылда туып,
Қалада өледі» дегені
Қазаққа да келеді.

Толық

Жеңгейге жауап

  • 0
  • 0

Ауылға бұрын барып көрмеген,
Мыңғырған малды танып көрмеген
Жеңгеміз алғаш паңдана қарады,
Айналасына таңдана қарады.

Толық

Қарап көріңіз