Өлең, жыр, ақындар

Құштарлық

  • 02.08.2019
  • 0
  • 0
  • 952
Тарылып тұтқиылдан бұл тынысым,
Жүрегім, жиіледі бұлқынысың.
Төңірек түнереді неге сонша?
Күн көріп келдім бе әлде құлұын үшін?
Алдым ба аларымды аз тірліктен?
Бір нәрсе бере алдым ба жұртым үшін?
Төсіңде сауық құрып сайраңдаған,
Қимасым, қасиеттім, қайран далам.
Бар сыйын табиғаттың үйіп-төгіп,
Анамдай кең құшағын жайған маған.
Құмыңда тайлағың боп тайраңдағам,
Қырыңда гүлің болып жайраңдағам.
Қылыштай қырықымда қылшылдаған,
Қалайша бұл пәниден қыршын қалам?
Жүрегім, демеші сен, тыншыңды алам,
Кезімде күшті сарқып құлшынбаған.
Ақтарып керемет күй тылсым ғалам,
Қолымда жорғаласын сыршыл қалам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Төлқұжат

  • 0
  • 0

Сымбат деген сыйлы апа,
Тоқсанда да күйлі апа,
Тоқсан бес жасқа келгенде,
Шөбере, шөпшек көргенде,

Толық

Шыбын мен ара

  • 0
  • 0

Бақ ішінде, көктем келген заматта,
Бір жіңішке сабақта
Тұрған Шыбын тербеліп,
Көріп гүлден Араның нәр тергенін,

Толық

Оралдың масасын-ай

  • 0
  • 0

Оралға барсаң оңбайсың,
Масасы талап, сорлайсың.
Керемет қонақүйіне
Бір күн де жөндеп қонбайсың.

Толық

Қарап көріңіз