Өлең, жыр, ақындар

Құштарлық

  • 02.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1202
Тарылып тұтқиылдан бұл тынысым,
Жүрегім, жиіледі бұлқынысың.
Төңірек түнереді неге сонша?
Күн көріп келдім бе әлде құлұын үшін?
Алдым ба аларымды аз тірліктен?
Бір нәрсе бере алдым ба жұртым үшін?
Төсіңде сауық құрып сайраңдаған,
Қимасым, қасиеттім, қайран далам.
Бар сыйын табиғаттың үйіп-төгіп,
Анамдай кең құшағын жайған маған.
Құмыңда тайлағың боп тайраңдағам,
Қырыңда гүлің болып жайраңдағам.
Қылыштай қырықымда қылшылдаған,
Қалайша бұл пәниден қыршын қалам?
Жүрегім, демеші сен, тыншыңды алам,
Кезімде күшті сарқып құлшынбаған.
Ақтарып керемет күй тылсым ғалам,
Қолымда жорғаласын сыршыл қалам.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағындым, сәулем

  • 0
  • 0

Ардағым деп аңсап келемін,
Арманым деп ән сап келемін.
Мақсат емес сенің алдыңда
Байлық пенен мансап дегенің.

Толық

Кім көріпті мұндайды?

  • 0
  • 0

Кім көріпті мұндайды?
Кім білмейді Тынбайды?
Арыз жазып домалақ,
Күні-түні тынбайды.

Толық

Еріккен ешкі

  • 0
  • 0

Ешкі бикеш шырайлы
Текесіне мұңайды:
– Соңғы кезде, сүйгенім,
Бүлкілдеп жүр бүйрегім.

Толық

Қарап көріңіз