Өлең, жыр, ақындар

Жаза

  • 02.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1317
Елден ерек қыры түсіп,
Біздің үйге ұры түсіп,
Көп нәрсені үптеп кеткен,
Ашуландым жыным қысып.
Дүние емес қысылғаным,
Ақшасы да құрсын бәрі.
Сақтап жүр ем алтын жүзік,
Белгісі деп мұсылманның.
Жазулы еді «Алла» деген,
Оны Тәңір таңба деп ем.
«Қолың сынғыр» деген едім,
Қарақшыны қарғап ерен.
Қолға түссе, жойғым келді,
Сол ұрыны сойғым келді.
Сол кез біреу сыбырлады:
«Ашуыңды қойғын енді.
Сабаңа түс, сабыр сақта,
Сүрінсек те, жаңылсақ та,
Көріп-біліп отырады,
Бәрі де аян Тәңір хаққа.
Жөнсіз жүрген салып ойран
Ұрың жаза алып қойған:
Орға құлап, қолы сынып,
Ұрлығынан қалып қойған.
Құдіретіне бір Алланың
Сенсең – сенің нұрланғаның.
Әлі ертең-ақ екі еселеп
Орны толар ұрланғанның.
Алла жолын ұғынбаған,
Қылмыс қылған зұлым, надан.
Жазасын бір тартпай қоймас», –
Періште екен сыбырлаған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақын мен пақыр

  • 0
  • 0

Өмірдің өтпесе де тепкісінде,
Өңінде адамға тән жоқ пішін де.
Қалшылдап күзгі суық жел үргендей,
Пақырың құлап түсті жетпісінде.

Толық

Өмірдің жолы бұралаң

  • 0
  • 0

Өмірдің жолы бұралаң,
Алдыңда арман – ұлы алаң.
Сүрініп талай құлағам,
Тығылып талай жылағам –

Толық

Астана

  • 0
  • 0

Тарихи таңғажайып дастан-аңыз,
Арқада – алтын орда Астанамыз.
Керемет сәнді үйімен, ән-күйімен,
Құлпырып көз тартады, Бас қаламыз.

Толық

Қарап көріңіз