Өлең, жыр, ақындар

Күмбез

  • 05.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1988
Керімсал кербез дала керіледі,
Күй болып күмбір қағып төгіледі.
Мұнартып мұнаралар мың жыл тұрған,
Көз тартып қия белден көрінеді.
Ерекше соның бірі биік тұрды,
Еңсесі көк төсіне тиіп тұрды.
Құрметтей біле білген қашаннан да,
Бұл қазақ бақи болған сүйікті ұлды.
Қиырсыз құлан жортпас құм арасы –
Болды екен сірә кімнің мұнарасы?
Адамның перісі ме, серісі ме? –
Белгісіз жолаушыға бұл арасы.
Қорғаған елін жаудан батыр ма екен?
Жырлаған ұлылықты ақын ба екен?
Саралап әлем сырын тауыса алмай,
Әлде бір ғалым бабам жатыр ма екен?
Әйтеуір кім де болса тегін емес,
Өмір бұл өшпейтұғын – өлім емес.
Ғасырдан ғасырларға жалғасады,
Халықтың ғұмырынан беріп елес.
Шағылып шағыл құмда күн көзіне
Аударған ел назарын күнде өзіне,
Қараймын қасиеттеп басымды иіп,
Қадірлі бабалардың күмбезіне.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дәрігерді сүйдім мен

  • 0
  • 0

Дәрігерді сүйдім мен –
Дертті болсам емдер деп,
Мінім болса жөндер деп.
Ұсынғанда қол бер деп,

Толық

Көйлек хикаясы

  • 0
  • 0

Арман таңнан заулайды,
Тайбурылдан аумайды.
Төбешіктен қарғиды,
Көк шалғынға аунайды.

Толық

Құлпырып тау бөктері

  • 0
  • 0

Құлпырып тау бөктері,
Келді өмірдің көктемі.
Көп қарадым сен бе деп,
Қарлығашқа көктегі.

Толық

Қарап көріңіз