Өлең, жыр, ақындар

Күмбез

  • 05.08.2019
  • 0
  • 0
  • 2033
Керімсал кербез дала керіледі,
Күй болып күмбір қағып төгіледі.
Мұнартып мұнаралар мың жыл тұрған,
Көз тартып қия белден көрінеді.
Ерекше соның бірі биік тұрды,
Еңсесі көк төсіне тиіп тұрды.
Құрметтей біле білген қашаннан да,
Бұл қазақ бақи болған сүйікті ұлды.
Қиырсыз құлан жортпас құм арасы –
Болды екен сірә кімнің мұнарасы?
Адамның перісі ме, серісі ме? –
Белгісіз жолаушыға бұл арасы.
Қорғаған елін жаудан батыр ма екен?
Жырлаған ұлылықты ақын ба екен?
Саралап әлем сырын тауыса алмай,
Әлде бір ғалым бабам жатыр ма екен?
Әйтеуір кім де болса тегін емес,
Өмір бұл өшпейтұғын – өлім емес.
Ғасырдан ғасырларға жалғасады,
Халықтың ғұмырынан беріп елес.
Шағылып шағыл құмда күн көзіне
Аударған ел назарын күнде өзіне,
Қараймын қасиеттеп басымды иіп,
Қадірлі бабалардың күмбезіне.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сүйемін деуге ақылым жетпей

  • 0
  • 0

Сүйемін деуге ақылым жетпей,
Жетсе де ақыл, батылым жетпей,
Отырмын мүлгіп, түнеріп ойда,
Күндерім қайда, түндерім қайда,

Толық

Мықтылық

  • 0
  • 0

Бір досымыз қызып қалып,
Қабырғаны сүзіп барып,
Қаңғалақтап жүріп кетті,
Дәретханаға кіріп кетті.

Толық

Тас пен алмас

  • 0
  • 0

Алмас жолда жатыр еді шаң басып,
Бір саудагер тауып алды дәл басып.
Қолдан-қолға өтті де,
Пашаға ол аттанды;

Толық

Қарап көріңіз