Өлең, жыр, ақындар

Шаруалар мен өзен

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1113
Шаруалар шықты төзім, шыдамнан,
Судан керген лаңнан:
Бұлақтар мен жылғалар
Тасыған бір кезеңде.
Деген оймен арызымыз тыңдалар,
Жүріп кетті арнасы кең Өзенге
Мәселені көтермек боп маңызды.
Күздік кетсе бүйірден,
Бірде қирап, қопарылды диірмен,
Отар-отар малды-дағы ағызды.
Ал, Өзен ше, ағады жай паңдана,
Жағалауы сан алуан қалалы,
Қадалып,
Ешкім оған сөз айтпады шамдана.
Демек, ақыл берер бұлақ-жылғаға,
Деп Шаруалар үміт арта келген-ді,
Сол Өзенге сенген-ді,
Жақындап кеп көрді енді,
Талай мүлік барады ағып мұнда да.
Бұдан әрман іс қозғамай мұңдана,
Тек көзімен салды оларды шығарып.
Бір-біріне қарап олар күйіне,
Қабақтары түйіле,
Қайтты ақыры үйіне.
Деді жолда шын налып:
«Әділетті қайдан іздеп табасың?
Кішілермен қайтеміз тек таласып,
Үлкендермен жатса ауыз жаласып».



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Танылмаған талант

  • 0
  • 0

Екі өлең жазған жас ақын,
Болды деп газет басатын,
Ақшасын жұмсап ақырғы,
Достарын барға шақырды.

Толық

Төлқұжат

  • 0
  • 0

Сымбат деген сыйлы апа,
Тоқсанда да күйлі апа,
Тоқсан бес жасқа келгенде,
Шөбере, шөпшек көргенде,

Толық

Қурай

  • 0
  • 0

Күн күлімдеп көктемде,
Алтын нұрын төккенде,
Жасыл желек бал қурай
Жайқалады көк белде.

Толық

Қарап көріңіз