Өлең, жыр, ақындар

Қасқыр мен тышқан

  • 09.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1206
Дүрліктіріп отарды,
Қасқыр қойды бір түкпірге апарды.
Қонаққа емес, белгілі:
Қой терісін сыпырды да қомағай,
Жей бастады оны оңай,
Сүйектерін сықырлатып сол күйі.
Қанша мешкей болса да, тауса алмады барлығын,
Жатып қалды кешке сақтап қалдығын;
Түскі асқа тойған еді тершігіп.
Жақын жүрген көршісі –
Тышқанды исі қызықтырып тәтті еттің,
Шөп-шаламды тасалап кеп кірді де,
Еттің шағын бір бөлегін ілді де,
Ініне тез ап кетті.
Зор іс санап құны бір,
Әккі қасқыр алаңдап,
Шу көтеріп табанда,
Айқай салды: «Қараңдар!
Ұстаңдар ұрыны,
Тонады, құрыдым!»
Қаланың да осындай көрген едім қылығын:
Климыч соттың ұры ұрлап сағатын:
«Қарауыл!» – деп ұрыға айқай салатын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Екі мұжық

  • 0
  • 0

«Уа, Фаддей, аман ба?» «Егор, саулық саған да!
Қалай сүріп жатырсың, дос, өмірді?»
«Тамыр, сірә, білмейсің-ау сорымды!
Өртеп алдым үйімді, Құдай атып табанда,

Толық

Шаруа мен қарақшы

  • 0
  • 0

Басымызға қайғы бұлты төнгенде,
Құтқарғанға бас июге дайынбыз.
Қиын сәтте шындап көмек бергенге
Жаманшылық жасауымыз жаман-ақ:

Толық

Жауқазындай жан құрбым

  • 0
  • 0

Жауқазындай жан құрбым,
Жүрегімді жандырдың.
Ұмыттырып әлемді,
Ақылымнан тандырдың.

Толық

Қарап көріңіз