Өлең, жыр, ақындар

Қауіп

  • 21.08.2019
  • 0
  • 0
  • 958
Қарттығыма қалғандаймын бір қыр-ақ,
Соны сезіп, жаным кетті-ау шырқырап.
Жылдарымның парақтарын жоғалтып,
Жинай алмай отырмын мен жыртып ап.
(Ә. АҚПАНБЕТОВ. Нұр жауған күн. 2-бет)
Жастық деген көңілдегі күншуақ,
Жылт еткен бір жолдарыңды түртіп ап,
Жазып-жазып тастайтынбыз табанда,
Жыр осылай туындайтын бұрқырап.
Қарттығыма қалғаны ма бір қыр-ақ?
Жаза-жаза қолым талды сырқырап.
Жүрегім де дембіл-дембіл жұлқылап,
Шыбын жаным қоя берді шырқырап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тамылжыған табиғат

  • 0
  • 0

Тамылжыған табиғат –
Тіршіліктің тірегі.
Жоғалады жамиғат,
Соқпай қалса жүрегі.

Толық

Ақыл айту

  • 0
  • 0

«Суға жиі барасың», –
Деп сөкті ана баласын.
Ақыл айтты жөнге кеп:
«Жүзіп жүріп өзенде,

Толық

Сот соттамайды

  • 0
  • 0

– Иә, достым, қайдан келесің?
Жүрісіңнің байқадым жайдан емесін.
– Бейімбет айтқандай, соттан келемін,
Сот емес, оттан келемін,

Толық

Қарап көріңіз