Өлең, жыр, ақындар

Қауіп

  • 21.08.2019
  • 0
  • 0
  • 825
Қарттығыма қалғандаймын бір қыр-ақ,
Соны сезіп, жаным кетті-ау шырқырап.
Жылдарымның парақтарын жоғалтып,
Жинай алмай отырмын мен жыртып ап.
(Ә. АҚПАНБЕТОВ. Нұр жауған күн. 2-бет)
Жастық деген көңілдегі күншуақ,
Жылт еткен бір жолдарыңды түртіп ап,
Жазып-жазып тастайтынбыз табанда,
Жыр осылай туындайтын бұрқырап.
Қарттығыма қалғаны ма бір қыр-ақ?
Жаза-жаза қолым талды сырқырап.
Жүрегім де дембіл-дембіл жұлқылап,
Шыбын жаным қоя берді шырқырап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көбелегім

  • 0
  • 0

Ауыл маңы көл еді,
Көк майсалы бел еді.
Желпіндірген жаныды
Жұпарлы жібек жел еді.

Толық

Қызыр қонақта

  • 0
  • 0

Қызырды біз айыптауға дайынбыз:
Кімнің төмен дәрежесі, кім кедей,
Өте алмайды оны сөкпей, тілдемей,
Түптеп келсек, кінәліміз дәйім біз.

Толық

Шашылған шегелер

  • 0
  • 0

Біз Шегеміз, Шегеміз,
Шашыламыз неге біз?
Құрылыста ұсталар
Не істесе де көнеміз.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар