Өлең, жыр, ақындар

Жолда тас жатыр

  • 28.08.2019
  • 0
  • 0
  • 928
Енсе де жанарыңа сұрақ, күдік,
Өмір өтіп барады жылап, күліп...
Қызықсың-ау, адамдар,
Жолдарыңнан
Қозғамадың сол тасты құлап тұрып.
Иіліп көтермедің қырын қарап,
Болғасын бірің бала, бірің дана,
Тіршілік жолындағы сол бір тастан
Екіқабат күйімен сүрінді ана.
(Ш. САРИЕВ. Тағдыр. «Жалын», 1976 ж. 19-бет)

Әрлі-бері жүргінші шұбыратын,
Білетіндер алыстан бұрылатын.
Қара түнді қақ жарып жүрмегендер,
Қара тасқа қапыда ұрынатын.
Адамшылық түседі-ау қолға сирек,
Уақыт өзі шыққанда жолға сүйреп.
Бір ақылды сол тасты суға атыпты,
Басқаларға оралғы болмасын деп.
(А. ЕРШУОВ.
Шұғылалы шақтар. «Жалын», 1981 ж. 40-бет)
Шөмішбай мен Аманқос ақын екен,
Айтқандары адамға ақыл екен.
Алматыға асығыс шыға қалса,
Жолдарында қара тас жатыр екен.
Тас жатқанын Шөмішбай бұрын көріп,
Оңайлықпен қозғалмас сұрын көріп,
Екіқабыт ананы сүріндіріп,
Өтіп кете беріпті қырын келіп.
Шөмішбайдан Аманқос кейін келіп,
Адамшылық арымен пейілденіп,
Жолда жатқан сол тасты суға атыпты,
Қалмасын деп сүрініп, кейінгі өліп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Туған жердің алабы

  • 0
  • 0

Туған жердің алабы
Тұла бойды тербеген.
Серік болып самалы,
Желпіндірген желменен.

Толық

Киелі қан

  • 0
  • 0

Адамға керек тек тыныштық,
Шаршаса шаршасын жұмыс қып.
Не керек бұл дарқан өмірде
Өзара ұрыс қып?

Толық

Тұрақсыз тырна

  • 0
  • 0

Талтаң басып Тырна,
Жүріп жатты қырда.
Мыңғырған малы болды,
Керектің бәрі болды.

Толық

Қарап көріңіз