Теңеуім - табиғатым

Сен мынау даладайсың құдды тұнық,
Тартатын жасыл желек құнықтырып.
Үнсіздікпен қабылдайсың мені ғана
Жатқанымда өзіндік сыр ұқтырып.

Қалдырған белгіңе сай ізіңдегі,
Жалғыз жол жайлаудағы өзіңбе еді?
Сақталғансың бір нүкте болып қана
Қарашықтың қарасы көзімдегі.

Сен ғаламның ғаламаты таудайсың,
Сұлулықпен көмкеріліп баурайсың.
Қанатсыз қалықтаған құлпыра
Арманыңмен биіктікті жаулайсың.

Кезіп жүрген төңіректі желдейсің,
Сан соқтырып самалыңмен тербейсің.
Шытымыр шымшымалы салқыныңмен
Жүрегімнің жан жарасын емдейсің.

Жүзіңнен байқағандай айды, күнді,
Ұмытамын жымиғанда қайғы-мұңды.
Табиғатты көмкерген шуағыңмен
Толтырғайсың көркемім айдынымды.

Сен менің құбылмалы ауа райым,
Бүгінімнен бөлектетіп даралайын.
Күзім, қысым, көктем, жазым мезгілді
Бір-бірінен қалай мен алалайын?!

Табиғатқа теңедім үміт құрып,
Жібердің өткенімді ұмыттырып.
Жазылған шығарманың шырмауы
Шығармаса болғаны күдікті қып...

---