Өлең, жыр, ақындар

Жапырақ-ғұмыр

  • 29.01.2020
  • 0
  • 0
  • 1811
Сарғайған бақта өзгерген мүлдем реңі,
Жапырақ бірде жылайды, бірде күледі.
Онсыз да оның бір сәттік келте ғұмырын,
Зулаған мынау қатыгез күн кеміреді.
Басталып жаңа өмірдің әні көктемде,
Сыбдырлап еді ерке жел тәнін өпкенде.
Күз келіп енді сарғайып мұңға батады,
Қызықсыз екен тіршілік мәні кеткенде.
Ілініп тұр-ау үміті сағағына әрең,
Жұбатқым келді кептеліп тамағыма өлең.
...Өткінші екен ғой расында Өмір дегенің,
Қарасаң бір сәт жапырақтың жанарыменен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дәрігер

  • 0
  • 0

«Талап – тұлпар» демей ме?!
Алсын атын танып ел.
Есейгенде Медине,
Болам дейді дәрігер.

Толық

Шаңырақтың иесі

  • 0
  • 0

Әкесіне миятты ұл,
Көп нәрсені үйренген.
«Өскенде әкем сияқты
әке болам», – дейді Ерден.

Толық

Әкем — асқар тауым

  • 0
  • 8

Төбесінде бұлт аунар,
Жер бетінде тұр таулар.
Бірақ, мына мен үшін,
Бәрінен биік бір тау бар.

Толық

Қарап көріңіз