Өлең, жыр, ақындар

Қыстаудағы көктем

  • 29.04.2020
  • 0
  • 0
  • 2361
Ұзақ пен таған тақылдап,
Жасырып бойын ұрланбай,
Күннің де көзі жақындап,
Қол созым жерде тұрғандай.
Марғаусып кәрі төбет те
Шуақпен жүрек жалғайды.
Шаңыраққа жайған көп етке
Көзінің қырын салмайды.
Шиқылдап есік топсасы
Қажалса жүйке дертіне
Қауқарсыз шалдың бопсасы
Кірмейді ұлдың кертіне.
Қазтабан жерден қылтиып,
Ғұмырын қыстың шектейді.
Аспан да заңғар – тым биік,
Түтіннің бойы жетпейді.
Маяның түбін ұйлығып,
Мауыздай өңкей мәліктер
Жұмсайды иттің құйрығын:
– Барып кел,
– өзің...
– Алып бер!
Шашпаға қойып бар малды
Қойшы дос қиял ойлайды.
...өлеңім шыққан журналды
Сауатсыз бұзау шайнайды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

* * *

  • 0
  • 0

Тағдырдың болмаған соң қожасы адам,
Бермейміз ертелі-кеш маза саған.
Басымды тауға да ұрдым, тасқа да ұрдым–
Бармақтай бақ берші деп, о, жасаған!

Толық

Қалтаңды бір ойлаумен

  • 0
  • 0

Қалтаңды бір ойлаумен,
малтаңды бір
Жүргеніңде таусылар талқан-ғұмыр.
Қабағыңды күн шалып болмай жатып

Толық

Кешігіп жатсаң 7-ге, 8-ге дейін

  • 0
  • 0

Кешігіп жатсаң 7-ге, 8-ге дейін,
Шарқ ұрып сені іздеймін.
Неге іздемейін?
Көңілім менің өрекпіп көре алмай қалсам,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар