Қажығұмар Шәбденұлы

Жат жерде жан табылмай сөзін ұғар,
Қытайда көзін жұмды Қажығұмар.
Солығын баспай кетті сорлы жүрек,
Жүректің сонша кімге жазығы бар?

Жетпеді туған жерге. Жеткізбеді,
Шекара шарбағынан өткізбеді.
Елінің бүйрегі-ай бүлк етпеген,
Ұяттан өртенеді бет біздегі.

Тауысып түрмелерде бар қайратын,
Сексен жыл сағыныштан сарғайды ақын.
Тарықса көк бөрідей ұлығанмен,
Зарықса кімнің атап қарғайды атын?!

Қадамы кері кетсе басқан алға,
Демедік – жанарыңды жасқа малма.
Талаптың тауы қайтіп шағылмасын,
Туған ел айналған соң тас қамалға?!

Сексен жыл суымады жалыны іштің,
Сексен жыл жуымады жанына ешкім.
Құшағын айқара ашып Ажал ғана.
Құтқарды түрмесінен сағыныштың!

---