Роман Роллан

Роллан Сейсенбаев – 70

Арманшыл ұлды
Атаның рухы алқалап,
Қиялын қостап,
Қияға бастап нар талап,
Асылдар жазған,
Ғасырдан озған қазақтың
Қазанат жырын,
Аманат жүгін арқалап,
Ұрымға жаққан
Ұлтының үміт шырағын,
Ұзанның атын
Ұзақтан білген шартарап.
Роменнен кейін
Роллан боп туып, романды,
Ағынан жарған,
Алмадым демей бағамды,
Сайтанның тағын,
Сайқалдың сәнін тәрк етіп,
Ғақлият оймен
Құтқармақ болған ғаламды,
Аңызақ желден
Аңыздың іздеп әуезін,
Аңқасы кеуіп,
Күйдірген құмға табанды.
Марғасқа жанның
Бітімі бөлек өзгеше,
Жанарын сулап,
Жанымен жанған сөз десе,
Ізгілік іздеп,
Тізгінге көнбес ой кешкен,
Ежелгі сырдан
Ертеңге керек із кесе,
Келешек елге
Кемелге келу мүмкін бе,
Кемеңгер салған
Көнермес жолды кезбесе.
Балуанға түсіп,
Бұлқысып көрген күшті адам,
Сауғалап басын,
Жалтарып жардан ұшпаған,
Астамшыл билік
Алқымнан алып тұрғанда,
Астарлы сөзбен
Адамдық жолды нұсқаған,
Тоғанды бұзып
Тобығын жуып,
Теңізде,
Тобаға келіп,
Тобылғы қамшы ұстаған.
Өнерге келген
Өрімдей өрен жасында,
Өзі де ұқсап,
Сөзі де ұқсап жасынға,
Жүрсе де қайда,
Сан ұлттың жақсы –жайсаңы,
Табыса кетіп,
Толғайтын ойды қасында,
Жетпіске келіп,
Тарихты бойға тұндырып,
Толғанып отыр,
Жеке бір таудың басында!

---