Бозінген

Қамшысын солай білей ме?!
Адасып қалған ақботасынан дүлейде.
Шанаққа сыймас сырымды
шертіп нем бар ед,
Түлік танымас түлейге!
Тағдырым менің — қара нар...
бүгін — ақтабан,
Ақтабаншалап Қаратау жакқа қаптаған.
Боздап та жүрген бозінген көрсең,
сүрт көзін,
Ал, егер атар оғыңыз қалса, ат маған!
Көбік жұтқандай, уа, көп пенде,
Шыңырауға ділің жеткен бе?
Құдай мен Мені күйге ұқсас
бір үн баурайды
Құс қайтар шақ пен көктемде.
Қоңыр үн өзі, момын үн өзі зары бар,
Зары бар кісі беймәлім жаққа зарығар.
Бүлкілдей желіп ботасын іздеп бара ма,
Иесін аңсап келе ме әлде жануар?
Тағат таптырмас жанына,
Тегіңе біткен Қарабураның қаны ма?
Иеңді сенің киесін білмей көмгенбіз,
Қамыға көрме, қамыға.
Сыбырлап жусан, қыбырлап
анау құмырсқа.
Шындықты көксеп шырылдап жатса, бұрыс па?!
Бозінген боздап алдыңа келді — бұйдалы,
Бұйдасын шешіп бұйрыкқа көнген дұрыс та!

---