Өлең, жыр, ақындар

Сөзім менің

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 387
Сары алтындай сақталған сөзім менің,
Тағдырыңды жиі ойлап көз ілмедім.
Сөз – бала ғой,
Баладан анасының
Қай уақытта көріп ең безінгенін?!
Сөз – бала ғой,
Баланы баптамасаң,
От пен судан – апаттан сақтамасаң.
Ол да жөнге жүреді – жуасиды,
Түзу жолға бейімдеп, қақпаласаң.
Өлең жазып жүргем жоқ осы бекер,
Өлең сөзсіз көңілдің хошы кетер.
Көңілімде күркіреп дауыл тұрса,
Сөзім менің – найзағай осып өтер.
Өлең жазсам боламын қолбасыдай,
Бір батырлық секілді жолдас ұдай.
Сөзім – сақа,
Сақаның алшысына
Ойларымды құямын қорғасындай.
Жыр жарықтық ұқсайды жыл құсына,
Жырсыз көңіл тарқамас бұлты, сірә...
Сөзім – соқа,
Саламын сол соқаны
Қабат-қабат ойлардың қыртысына!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Апа

  • 0
  • 0

Сен жастай қалдың...
Суын қанып ішпедің тас қайнардың.
Ал мен болсам – алқынып аққан бұлақ
Алтыдан жетіге сәл аспай қалдым.

Толық

Сәкен – сұңқар

  • 0
  • 0

Күзді күн.
Қазан айы.
Қарашілік.
Арқаның асау желі аласұрып.

Толық

Сортаңын әсте сүймеген самал сона жыл

  • 0
  • 0

Сортаңын әсте сүймеген самал сона жыл,
Тамағы талай құрғақсыған қара адыр.
Жалтаңы жайдақ жабағы жамбас дала бұл,
Далиып жатып жимаған жыртық балағын.

Толық

Қарап көріңіз