Өлең, жыр, ақындар

Ар

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 3612
Тауықтың ары тарымен бірге,
Шашылса тары — шашылар.
Аққудың ары жарымен бірге
(Жарына ғана бас ұрар).
Есектің ары, есалаң неме,
Ойлайды ол қарнын созу деп.
Тұлпарды даттап өш алам деме,
Тұлпардың ары озу тек.
Қыранның ары көзінде өткір,
Күнге де қарар қасқайып.
Қарғаның ары өзімен кеткір,
Өзімен өзін тастайық.
Ғаламның ары кұнменен нұрлы,
Күнсіз тұл тірлік әлемі.
Даланың әрі гүлменен сырлы,
Гүлсіз де бірақ әдемі.
Шаладай бықсып жалғасып жүрер,
Өсек пен соры соңында,—
Ақынның арын Алласы білер,
Ал сенің арың қолыңда!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сот

  • 0
  • 0

Аң — аң. Құс — кұс. Адамды — адам дегенге,
Сенейін бе! ? (Мен — төменде, ол — төбемде!)
Күнің үшін қараны әппақ дегізіп,
Қорлық болар зорлық жасау өлеңге.

Толық

Махамбеттің мүсіні

  • 0
  • 0

Достарым менің кіл мықты,
Әр сөзі бір-бір өнеге.
Сатқындық дейтін сұмдықты,
Сүймейді олар және де.

Толық

Түндегі ойлар

  • 0
  • 0

Түндегі ойлар тәтті болар бәрінен,
Жарық кезде жазған жырдың мәнінен.
Жүрегімде бүлкілдейсің бүр жарып,
Қанға түскен қызғалдақтың дәні ме ең?

Толық

Қарап көріңіз