Өлең, жыр, ақындар

Ұмыттым

  • 18.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1313
Шыққан сайын түн түнегін түріп күн,
Бұл жалғанда сайран салып жүріппін.
Ұмытқам жоқ достарымның күлкісін,
Қастарымның табасын ше?
Ұмыттым.

Дәмін таттым ыстық пенен суықтың,
От пен суға түсіп әбден шынықтым.
Біреулерді қуантқаным есімде,
Кейбіреуді жылаттым ба?
Ұмыттым.

Ортасында күдік пенен үміттің,
Орналасқан ұмытшақтау жігітпін.
Сені, жаным, құлай сүйдім, алайда,
Ренжіткен кезім бар ма?
Ұмыттым.

Арасында тазалық пен былықтың,
Өмірдің де қасиетін шын ұқтым.
Жақсылықты өз басымнан өткергем,
Жамандықты тіршілікте көп көрген
Неге, неге, ұмыттым?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қалмайды көктем келсе, қыста қаһар

  • 0
  • 0

Қалмайды көктем келсе, қыста қаһар,
Мұзың де көктемде еріп, қыста қатар.
Қанатың қатаймаса, шырқау көкте
Ақиық қырандармен ұшпа қатар.

Толық

Көл жағасында

  • 0
  • 0

Көл маңайы. Қалың тал. Қамыс-қоға – жағасы,
Құжынаған шіркейге толып тұрған арасы.
Тышқандардың індері, құмырсқаның илеуі, қаз-үйректің ұясы,
Таусылмайтын тіршілік қайнап жатыр, қарашы!

Толық

Сәбидің жылағаны

  • 0
  • 0

Сәбидің жылағаны –
Емшекті анасынан сұрағаны.
Әйелдің жылағаны –
Күйзелген тауқіметтен, сірә, жаны.

Толық

Қарап көріңіз