Ата жұрт

Ырдуан арба ырғалып жүрiп,
Ырғалып,
Ақтабан төбет ақ бозаң сорды бiр қауып.
Ырғын көк тұнған...
Ырықсыз бiр жол жетектеп,
Ырғалып кеттiк, құр қалып қалма, құр қалып.
Төскейден түскен төгiлiп бұлақ жырадан,
Төсенiш құсап төбенiң шөбi құлаған.
Суыртпақ жол да суырылып алда барады,
Сұраған жаққа жеткiзер,
Өзiң сұра одан...
Шеңгелдi, шилi шеткi ауылда тұрамыз,
Жолаяқ жасап,
Жолаушы шықтық мына бiз.
Тауларды жалғар тақия бейне Толағай,
Таусылмас ол да – бiраз хикая, бiр аңыз.
Саршымшық шырлап,
Сары бел мүлгiп, күңсiп қыр.
Салпыншақ өзен сар қамыстары сыңсып тұр.
Соғып қоймасаң саумалдап ұшын делбенiң,
Шыбындап жүрмес шабан торы да қырсық бiр.
Қарайған бұйрат, қара су берген түр-көрiк,
Қара орманыңды қайтайық, бала, бiр көрiп.
Жаңа сойылған терiсi құсап соғымның
Көкжиек сонау көлбең де көлбең бу болып.
Көгiлжiм сағым,
Көгiлдiр таулар,
Жетеқабылда желемiк салқын жеттi ендеп.
Сол шiркiнге кеудеңдi берiп ән салсаң,
Сол бетiңмен кiндiк жұртыңды бөктерлеп.
Ырдуан арба ырғалып жүрiп,
Ырғалып.
Ақтабан төбет ақ бозаң сорды бiр қауып.
Ырғын көк тұнған...
Ырықсыз бiр жол жетектеп,
Ырғалып кеттiк, құр қалып қалма, құр қалып...

---