Өлең, жыр, ақындар

Кейде түн ішінде, кейде таң алдында

  • 02.09.2020
  • 0
  • 0
  • 764
Кейде түн ішінде, кейде таң алдында
Күбірлеймін ақталып ар алдында.
Заманыма көп екен бермегенім,
Бермегені бар маған заманның да.
Есе ала алмаппын мен заманнан,
Өзім екем кенде де, кенже қалған.
Көкке ұша алмай, бауырлап жерде қалған.
Мен өзімді осылай кінәлаймын,
Кінәлі өзім...Өксимін. Жыламаймын.
Еңбегіммен бәрін де өтеп алам,
Заманымнан жалынып сұрамаймын.
Ал бірақ та, бірақ та заман-ана
Қамқор болмай, ұл ұлы бола ала ма?!
Ана бірақ ұлдарын алаламас,
Бала бірақ бірдей боп жарала ма?..
Кіжін, күйін, кінәлан, қайта қуна,
Заманыңа аз болмас айтарың да.
Анаң сені тыңдайды адал айтсаң,
Ал ақ сүтін тиіссің қайтаруға!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жамбыл мен Мұхтар

  • 0
  • 0

Жүз жасаған Жамбылды Мұхаң «ғасырым» депті көзі тірі,
Екі заманға – таразы тәтем, екеуі де оның өз тілі.
Тоқсандағы ақын шалымын көріп:
«Солмайды-ау, – депті, – хас талант»,

Толық

Ауылға қайтқанда

  • 0
  • 0

Мектептен бірге қайтқан ақ сары қыз,
Әжімсіз ашық еді аспанымыз.
Әлдилеп әз көңілді сәби сезім,
Домалап өрге қарай тастарымыз.

Толық

Сонау жылғы іңір

  • 0
  • 0

Он екі перне қарағай
Сөйлейтін еді сұңқылдап.
Сөйлеген кезде сұңқылдап
Қиссасын әкем айтатын.

Толық

Қарап көріңіз