Өлең, жыр, ақындар

Кейде түн ішінде, кейде таң алдында

  • 02.09.2020
  • 0
  • 0
  • 855
Кейде түн ішінде, кейде таң алдында
Күбірлеймін ақталып ар алдында.
Заманыма көп екен бермегенім,
Бермегені бар маған заманның да.
Есе ала алмаппын мен заманнан,
Өзім екем кенде де, кенже қалған.
Көкке ұша алмай, бауырлап жерде қалған.
Мен өзімді осылай кінәлаймын,
Кінәлі өзім...Өксимін. Жыламаймын.
Еңбегіммен бәрін де өтеп алам,
Заманымнан жалынып сұрамаймын.
Ал бірақ та, бірақ та заман-ана
Қамқор болмай, ұл ұлы бола ала ма?!
Ана бірақ ұлдарын алаламас,
Бала бірақ бірдей боп жарала ма?..
Кіжін, күйін, кінәлан, қайта қуна,
Заманыңа аз болмас айтарың да.
Анаң сені тыңдайды адал айтсаң,
Ал ақ сүтін тиіссің қайтаруға!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көдесі семіп, көлдері солып күзде бір

  • 0
  • 0

Көдесі семіп, көлдері солып күзде бір,
Тұнжырап тұрар шақ болады ғой түзде өмір.
Қоныстан безіп, өрісті өзгертіп, жай іздеп,
Құс болып кетсек, қайтер еді егер біз де бір?!

Толық

Заманмен диалог

  • 0
  • 0

Адам кейде албырт та алаңғасар,
Айдай жолда қияс бір қадам басар.
Адам – кеуде жоқ шығар жарақатсыз,
Қияс қадам кейде бір жараңды ашар.

Толық

Не қорқыныш?

  • 0
  • 0

Көлеңкеңнен қорқасың құр бекерге,
Адам деген бірде адам, бірде пенде.
Бірде тұрып жүрмей ме, бір сүрініп,
Бір қатерден кездесіп бір қатерге.

Толық

Қарап көріңіз