Өлең, жыр, ақындар

Кейде түн ішінде, кейде таң алдында

  • 02.09.2020
  • 0
  • 0
  • 1037
Кейде түн ішінде, кейде таң алдында
Күбірлеймін ақталып ар алдында.
Заманыма көп екен бермегенім,
Бермегені бар маған заманның да.
Есе ала алмаппын мен заманнан,
Өзім екем кенде де, кенже қалған.
Көкке ұша алмай, бауырлап жерде қалған.
Мен өзімді осылай кінәлаймын,
Кінәлі өзім...Өксимін. Жыламаймын.
Еңбегіммен бәрін де өтеп алам,
Заманымнан жалынып сұрамаймын.
Ал бірақ та, бірақ та заман-ана
Қамқор болмай, ұл ұлы бола ала ма?!
Ана бірақ ұлдарын алаламас,
Бала бірақ бірдей боп жарала ма?..
Кіжін, күйін, кінәлан, қайта қуна,
Заманыңа аз болмас айтарың да.
Анаң сені тыңдайды адал айтсаң,
Ал ақ сүтін тиіссің қайтаруға!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дауа

  • 0
  • 0

Кейуана өлді.
Ешкімі де жоқ артында.
Кеңсайдан құйттай қазылды қабір марқұмға.
Топырақ салдық.

Толық

Жылдар қалай зымырайды, ағажан

  • 0
  • 0

Жылдар қалай зымырайды, ағажан,
Шапшып аққан суларға ұқсап сағадан.
Самайыңа ақ кіреді аңдатпай
Суық қолдай жас күніңді тонаған.

Толық

Абай ескерткішіне

  • 0
  • 0

Ой мұңын емген, қайғыны жеңген қайырымсыз,
Кейпіңіз адам, адамға бірақ айбынсыз.
Ақындық деген адамдар үшін жаралған,
Жаралғаннан соң ақиқат үшін айнусыз.

Толық

Қарап көріңіз