Өлең, жыр, ақындар

Оңаша қалсам

  • 06.09.2020
  • 0
  • 0
  • 1001
Өзекті жарған өзімнің құйттай мұңыммен
Тағы да, міне, оңаша қалдым бүгін мен.
Құп-құйттай мұңым қалайша жүдеп үгілген,
Сонау бір жылғы аумайды жүдеу інімнен.
Аумайды сол қалқан да құлақ інімнен,
Панасын көріп соңымнан қалмай жүгірген.
Қалқан құлағым сыбырлаушы еді құлаққа,
Сыбырлайды бұл жүрегімдегі дірілмен.
Сыбырлайды бұл жүрегімдегі дірілмен,
Сыбыры сонда санамды бойлап жүгірген.
Оятқанында аяулы асыл сезімді,
Аяулы дүние аумайды сол бір інімнен.
Аяулы дүние аумайды сол бір інімнен,
Бейкүнә, бейбіт аңқаулық аңқып түрінен...
Өзекті жарған өзімнің құйттай мұңыммен
Оңаша қалсам, өзімнен өзім үгілем.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Диалог

  • 0
  • 0

Өмір мен Өлім ойда жоқ жерде жолыққан,
Әрине Өмір зәресі қалмай қорыққан.
Әрине Өлім миықтан күліп қағытқан:
– Қаққанда түспей кеттім деуші едің тобықтан.

Толық

Тал түсте шырқаған торғай

  • 0
  • 0

Біздің жаққа бұлт аумай, жаңбыр жаумай құрғап тұр,
Күнде шығып күлән күн, көп бояуды ұрлап тұр.
Бір бозторғай төбеге қақырық түтер мезгілде
Боз көдеден биіктеп буынғандай жырлап тұр.

Толық

Ертіс пен Есіл

  • 0
  • 0

Қара бір көздер еңіреген,
Егілсе кешу туған.
Дала бір кезде еміренген
Ертіс пен Есіл туған.

Толық

Қарап көріңіз