Жан-жарыма сыр

Ойға баттым,
Әуреледі шабытым.
Қатты кеттім, білемін-ау тағы тым.
Бірде түзу,
Бірде қисық, бұралаң,
Менің неге,
Менің неге бағытым?
Мені жұртым қайны атама ұқсатып,
Шаңырағым,
Қонақтайды үш бақыт,
Әйеліме үш алманы түсінде,
Үйленгенде беріп кеткен ұстатып.
Көңіліңе тиер мүмкін азырақ,
Ойға баттым өлеңімді жазып ап.
Қызым- деген әке шерін түсіндім,
Кетсе дағы әйелінен ажырап.
Тағдыр тағылым, неге қатал, өте тым.
Өмір жалған,
Бір мезетте өтетін.
Естігенім анаң жоқта үйіңде,
Әкең сені ұрлап алып кететін.
Сұрақ қойшы қандайсың деп, ал маған.
Мен де мұңлық өз бағасын алмаған.
Сені жаным мен бақытты еттім бе?
Әкесінің мейіріне қанбаған.
Сол үшін де жақсы көрем әкемді.
Демеді ол, - әкесіз қыз әкелді.
Тойын жасап, қалың малын төледі,
Сөйтіп сені кенже ұлына әперді.
Қуғыншылар келгенінде қақ тұрып,
Күтіп алды,
Сөзін айтты жақтырып,
Шаңыраққа осы алтын келінмен,
Келе жатыр- деді әкем -бақ кіріп.
Тәрбиеле- дейді мені – баланы.
Ұрпағымды өсір дейді- саналы.
Келінімен телефонда сырласып,
Әкем маған ұрсып, ұрсып алады.
Тектілігің жұртқа аян, ісіңнен,
Бір көргенде оны жаным түсінгем.
Жақсылығың болса егер, әкеңнен,
Келін етіп, текті елге түсірген.
Құт боп келсін,
Тағдыр басқа салғаны.
Орындалды әкешіңнің арманы.
Жалғыз қызын жебеп жүр ғой түсінде,
Бола жатар,
Бола жатар қалғаны.
Аманат қой,
Қош көремін сыйыңды.
Осы жауқар шүкір маған бұйырды.
Алла берген ұрпағымды көбейткен,
Жарығым сол,
Нұрға бөлер үйімді.

---