Өлең, жыр, ақындар

Анаға сағыныш

  • 12.10.2020
  • 0
  • 1
  • 9078
Қара бұлт томсарып көктен де,
Гүл шыға қоймаған көк белде.
Арқалап мені апам келеді,
Сұрықсыз сол бір жыл, көктемде.
Дегендей,-Неге өмір сынайды?-
Көше де, ми батпақ, лайлы.
Өксігі тығылып тамаққа,
Білдіртпей ішінен жылайды.
Түсейін, артыңнан еремін,
-Әлім жоқ- мен дағы демедім.
Қапсыра құшақтап арқасын,
Мұң зарын түсініп келемін.
Шүкір ғой,
Мен қазір тәуірмін.
Бес жасым, мен қатты ауырдым.
Көктемгі салқынның әсері,
Ауыру мендетіп бауырдың.
Қабыл боп атамның тілегі,
Әкемнің ауырып жүрегі.
Емдетті, емделдім шүкірмін,
Оның да табылды бір емі.
Осы еді балалық жайымның,
Өтемі болды ма, қайырдың?
Ажалды өзімен ап кеткен,
Атамнан сол жылы айрылдым.
Сөнбесін, жансын деп шырағың,
Мекендеп мәңгілік тұрағын,
Жазылып үйіме келгенде,
Атам жоқ, іздедім, жыладым.
Бағымды құдайым еселе,
Көп адам лайықсыз десе де.
Апам мен атама құрметім,
Басына тұрғыздым кесене.
Көңіл мұң,
Жүрек зіл – біледі.
Тоқтады анамның жүрегі.
Сен жоқсың, кенеттен ауырсам,
Кім мені арқалап жүреді?!



Пікірлер (1)

АҚМАРАЛ

Кушты

Пікір қалдырыңыз

Сол бақытты тосамын

  • 0
  • 0

Түтетпесе әке-шеше ошағын.
Керегі не, мына жазған бос әнім.
Жарқырайтын күнім келер әлі де,
Сол күндерді,

Толық

Халқыма базына...

  • 0
  • 0

Іздейміз ау кінәлі кім, табалық,
Тумаса да жақпайды,
Туса да арып...
Ақпанның аязына тоңдырар деп,

Толық

Жездеме

  • 0
  • 0

Дес бермей тулап жатқан күш ағымға.
Жездем ау енді қайта құшамын ба?!
Өткен жылы үйіңе соққан едім,
Талықсып ұйықтап едің құшағымда.

Толық

Қарап көріңіз