Өлең, жыр, ақындар

Анаға сағыныш

  • 12.10.2020
  • 0
  • 1
  • 8990
Қара бұлт томсарып көктен де,
Гүл шыға қоймаған көк белде.
Арқалап мені апам келеді,
Сұрықсыз сол бір жыл, көктемде.
Дегендей,-Неге өмір сынайды?-
Көше де, ми батпақ, лайлы.
Өксігі тығылып тамаққа,
Білдіртпей ішінен жылайды.
Түсейін, артыңнан еремін,
-Әлім жоқ- мен дағы демедім.
Қапсыра құшақтап арқасын,
Мұң зарын түсініп келемін.
Шүкір ғой,
Мен қазір тәуірмін.
Бес жасым, мен қатты ауырдым.
Көктемгі салқынның әсері,
Ауыру мендетіп бауырдың.
Қабыл боп атамның тілегі,
Әкемнің ауырып жүрегі.
Емдетті, емделдім шүкірмін,
Оның да табылды бір емі.
Осы еді балалық жайымның,
Өтемі болды ма, қайырдың?
Ажалды өзімен ап кеткен,
Атамнан сол жылы айрылдым.
Сөнбесін, жансын деп шырағың,
Мекендеп мәңгілік тұрағын,
Жазылып үйіме келгенде,
Атам жоқ, іздедім, жыладым.
Бағымды құдайым еселе,
Көп адам лайықсыз десе де.
Апам мен атама құрметім,
Басына тұрғыздым кесене.
Көңіл мұң,
Жүрек зіл – біледі.
Тоқтады анамның жүрегі.
Сен жоқсың, кенеттен ауырсам,
Кім мені арқалап жүреді?!



Пікірлер (1)

АҚМАРАЛ

Кушты

Пікір қалдырыңыз

Гүл ғұмыр

  • 0
  • 0

Жетелеп келіп жалынды жасты күзгі арман.
Қыз ғана силар, түсіне білсең ізгі арман.
Әкені баурап, қуаныш қана силайтын.
Айналдым тегі, балапан жүрек қыздардан.

Толық

Осы ма еді, аңсап күткен арманым

  • 0
  • 0

Осы ма еді, аңсап күткен арманым.
Үңірейген жыртық үйдей жан-жағым.
Жалғыздықта тұншығамын еріксіз,
«Жақсы, әке» деп, кеткен кезде балдарым.

Толық

Бауырға айтқан өкпем сол

  • 0
  • 0

Енді білдім, өкініштен жылармын,
Биіктермін, өкініштен құлармын.
Ағайынға қызметім артық қой,
Ұмытпасын, тауда өскен шынармын.

Толық

Қарап көріңіз