Өлең, жыр, ақындар

Сары жапырақ

  • 02.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1986
Сары жапырақ – сарғайған жүрек,
Келгендей ұшып шалғайдан жүдеп.
Тентек жел оның тағдыры шығар,
Араша сұрап талды айналды кеп.

Сары жапырақ – тал мұңы бәлкім,
Неге онда жерде қалды бұл алтын?
Көнбеске бар ма шарасы шіркін,
(Таңдап алмаған тағдырын әркім.)

Сары жапырақ, кәрі жапырақ,
Қартайды күз кеп тағы да атырап.
Бір кезде балғын жүрек-ед жасыл,
Жатқандай бүгін зарыға құлап.

Сары жапырақ – өрнегі зерлі,
Айналды-ау тентек ермегі желдің.
Қыс келіп ертең қар асты оны,
Шірітер ащы кермегі жердің.

Сары жапырақ – дір етер қыз мұң,
Мен-дағы сондай суреті-ем күздің.
Алай да дүлей шыр айналдырған,
Тағдырымыз да бір екен біздің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алло

  • 0
  • 0

Жаным-ау, жаны нұрдан, тәні гүлден,
Өзіңсіз қалмады өмір мәні мүлдем.
Сағынып, арпалысып сары мұңмен,
Қоңырау соғып тұрған тағы бұл мен!

Толық

Сағыныш

  • 0
  • 0

Сағынған ақ шашты Алтайдың солғын денесі.
Сен кетіп қалдың да - егесі.
Сарғайып күтуде тауың.
Суреткерінің әлі көз алдында елесі.

Толық

Ақын Ә. Аймақпен қоштасар сәтте

  • 0
  • 0

Көңiлiм елең-алаң.
Неге осы өледi адам?
Тағы бiр жайсаң өттi,
Әбiлда деген ағам.

Толық

Қарап көріңіз