Өлең, жыр, ақындар

Т. Нұрмағанбеттiң "Жер иiсi" романынан соң

  • 02.11.2020
  • 0
  • 0
  • 570
Адасып бiр бұлт келiп, ери iшi,
Қалды астында ақ жауын нөпiрде ауыл.
Көтерiлдi шаңменен жер иiсi,
Топырақты дымқылдап соқыр жауын.
Соқыр жауын жөнiне кете барды,
Қайта ұшырып көгершiндердi бишi.
Танауыңды жұпарлап өтер әлгi,
Құшырлана сордым кеп жердiң иiсiн.
Сонда-дағы басылмай, о, құмарым,
Сарқып жұтам ауаны, еш қанбаймын.
Тамшы тиген туған жер топырағын,
Мейiрлене иiскеп аспандаймын.
Күйiмдi бұл масайып боп аңғарғам,
Алпыс екi тамырым кеп иiсiн.
Қалада ғой, айналаң бетондалған,
Сағыныппын даланың жер иiсiн.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

1 х 0 = 0!

  • 0
  • 0

Қай сан болсын көбейт нөлге,- нөлге тең!
Оны бiлмес ғашық жандар кемде кем!
Сендiк сезiм маған деген жоқ, күнiм,
Сондықтан да өзiң үшiн мен бөтен!

Толық

Қалауын тапсаң жанады қар да

  • 0
  • 0

Қалауын тапсаң жанады қар да,
Адамның ниет, талабы барда.
Жүрек жібітер таба алмай сөздер,
Жүдеп жүргенім саған ұнарға.

Толық

Бойдақсыну

  • 0
  • 0

Осы нені жатады тойлап күнде ел?
Дегенімен, жақсы ғой ойнап-күлген!
Қырық емес, қырық мың қадам аттап,
Қол ұстасып кетсем бе бойдақ күнмен?

Толық

Қарап көріңіз