Ақын Ә. Аймақтың соңғы жаза алмай кеткен жыры
- 0
- 0
Өлемiз-ау, бәрiмiз өлемiз-ау,
Көмемiз-ау, бiразын көмемiз-ау.
Ағыл-тегiл көз жасын төгемiз-ау,
Алла әмiрi деп сосын көнемiз-ау.
Т. Нұрмағанбеттiң "Жер иiсi" романынан соң
Адасып бiр бұлт келiп, ери iшi,Қалды астында ақ жауын нөпiрде ауыл.
Көтерiлдi шаңменен жер иiсi,
Топырақты дымқылдап соқыр жауын.
Соқыр жауын жөнiне кете барды,
Қайта ұшырып көгершiндердi бишi.
Танауыңды жұпарлап өтер әлгi,
Құшырлана сордым кеп жердiң иiсiн.
Сонда-дағы басылмай, о, құмарым,
Сарқып жұтам ауаны, еш қанбаймын.
Тамшы тиген туған жер топырағын,
Мейiрлене иiскеп аспандаймын.
Күйiмдi бұл масайып боп аңғарғам,
Алпыс екi тамырым кеп иiсiн.
Қалада ғой, айналаң бетондалған,
Сағыныппын даланың жер иiсiн.
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі