Өлең, жыр, ақындар

Т. Нұрмағанбеттiң "Жер иiсi" романынан соң

  • 02.11.2020
  • 0
  • 0
  • 490
Адасып бiр бұлт келiп, ери iшi,
Қалды астында ақ жауын нөпiрде ауыл.
Көтерiлдi шаңменен жер иiсi,
Топырақты дымқылдап соқыр жауын.
Соқыр жауын жөнiне кете барды,
Қайта ұшырып көгершiндердi бишi.
Танауыңды жұпарлап өтер әлгi,
Құшырлана сордым кеп жердiң иiсiн.
Сонда-дағы басылмай, о, құмарым,
Сарқып жұтам ауаны, еш қанбаймын.
Тамшы тиген туған жер топырағын,
Мейiрлене иiскеп аспандаймын.
Күйiмдi бұл масайып боп аңғарғам,
Алпыс екi тамырым кеп иiсiн.
Қалада ғой, айналаң бетондалған,
Сағыныппын даланың жер иiсiн.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қараша

  • 0
  • 0

Қараша айы, қара суық,
Қара жел тұр аласұрып.
Қарасырап тірлік көзі,-
Қарауытқан қар асынып.

Толық

Ақ қар

  • 0
  • 0

Кербездене жайнап сылқым қыс керім,
Ағартуда дала, қырдың үстерін.
Қызықтаймын терезеден ақ ұлпа,-
Қардың билеп жапалақтай түскенін.

Толық

Жаңа жыл, бәрі-бәрі жаңаруда

  • 0
  • 0

Жаңа жыл, бәрі-бәрі жаңаруда,
Аспаннан ақша қар боп тарады нұр.
Тілегім бе? Тілегім – жүрегімнің,
Орындалса болғаны қалауы бір.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер