Өлең, жыр, ақындар

Таңғы көкек дауысы

  • 16.11.2020
  • 0
  • 0
  • 2101
«Ән салып жүрсем болды, жетед» деген,
Қарамай шаранаға секектеген,
Сол құсты қадірледі не себепті,
Жайлау бар туған жерде Көкек деген.

Жер үсті мидай жазық қанаттыға,
(Қоса гөр, қанаты бар санаттыға).
Тәңірдің ықыласы түскен жер ғой,
Көкекті сол жайлауда жаратты ма?!

Тоғайдан алтын жебе шашылатын,
Шұғынық көзге оттай басылатын.
Сауықшыл сол құста бір заңдылық бар:
Шуламай бір ғана құс шақыратын.

Жүйткиді сайда құлын, өрде бөкен,
(Құс үнін ертелі-кеш ермек етем).
Әкемді, балалықты тәңір бізге,
Көруге аз-ақ күнге берген екен.

Тау кербез, жартастарын қына басқан,
Арасы тау мен аспан бір-ақ аттам.
Мерзімі жалға берген біткен күні,
Балалық, әкемді алды…
сұрамастан.

Түбінде керегенің балауса өніп.
Жабдықтан күре жолға қараушы едік.
Сол жердің патшасы – құс, нөкері – аң,
Біз болсақ үш ай қонар жолаушы едік…

Таң сәрі, майда самал бетті үрледі.
Шақырған Көкек үні екпінді еді.
Ұмытып қанатымның жоқ екенін,
Ілесіп Алтай жаққа кеткім келді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұмытпаған

  • 0
  • 0

Таңғы тілек жалғасып кеш күбірге,
Назар салмай дүрмектің ешбіріне.
Бірер ауыз тіл қатып қалатындай,
Қарай берем қимылсыз кескініңе

Толық

Жездеге жыр

  • 0
  • 0

Тарту етіп тағдырың жезделікті,
Бір кездегі мінезің өзгеріпті.
Мейір шапағатыңды көз көріпті,
Жыр арнайтын өзіңе кез келіпті.

Толық

Кейде өмірді шекерден де тәтті еттің

  • 0
  • 0

Кейде өмірді шекерден де тәтті еттің,
Кейде мұңды жастандырдың, жас төктім.
Кейде ойдың шүңетіне батырып,
Кейде аппақ бұлт үстіне ап кеттің.

Толық

Қарап көріңіз