Өлең, жыр, ақындар

Балбал тас

  • 17.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1332
Мұнар күннің мұрасы,
Тілін білсең – сұрашы.
Қыр басында балбал тас,
Сан ғасырдың куәсі.
Ғұмыр кешкен сенделе,
Соры қалың пенде ме?
«Дуаланған қарғыспен» -
Деп айтады ел неге?
Тұлғасында – байыбы,
Батырға ол да сай, ұлы.
Туған жерде – тамыры,
Тас демесең – айыбы.
Тұғыры бар мәңгілік,
Жадында оның – жаңғырық.
Жел кептірер көз жасын,
Шөлін жаңбыр қандырып.
Жанға түйіп жақсы ісін,
Әліп артын бақты шын.
Тыныштықты күзетіп,
Тұрғандайын тас мүсін.
Жанардан жас төгілсе,
Сенен ме едің, егілсе?
Осы тастың жүрегі,
Бар секілді, меніңше...
Сырын ұғып бөктердің,
Шежірені төккен кім?
... Балбал тастан естідім,
Қобыз үнін өткеннің...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кім бар?..

  • 0
  • 0

Сансыз сауал санаңызды тесе ме,
Қиналсаңыз, оны өзгелер ұнатар.
... Анау бір жан жылап тұр ма көшеде,
Кім бар, оны жұбатар?

Толық

Қара сым...

  • 0
  • 0

Керім-күннің есіңе алып қалыбын,
Сен де мені ойлайсың ба әлі күн?
Сенсең егер, мына жалған өмірдің
Кермек дәмін сен арқылы таныдым.

Толық

Талшыбық

  • 0
  • 0

Жапырағынан жас емес-ау, зар шығып,
Қара күздің жаңбырына малшынып.
Қалтырайды суық желдің өтінде,
Сен екеуміз отырғызған талшыбық.

Толық

Қарап көріңіз