Өлең, жыр, ақындар

Ертегі

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 573
Аңқыған күннің исі киімінен,
Шопанға сәлем берем иіліп мен.
Еріп кетіп қойшыға сәби шақта,
Ертегім жоқ айтатын менің ондай,
Ертегіге ол шерткен сүйініп ем.
Бергі ертектер көңіліме қойды қонбай.
Өзімді өзім ұқпадым өмір бойы,
Кім біледі, жүрмін бе содан оңбай?!
Қайда қойшы баяғы ақта берген,
Шуда жіптей жөкеден шылбыр өрген.
Өмір жолын қайтадан бастар едім,
Оралмайды-ау сәби шақ қойшыға ерген!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мұхиттағы жылқы

  • 0
  • 0

Жалдайды суға күн туса жылқы,
Малтығып демде қалады, бірақ.
Үйірдің сансыз бұзылды шырқы,
Бетінде судың, сапарда ұзақ.

Толық

Жүрегім менің

  • 0
  • 0

Долданса дауыл, – құл мұхит,
Тұнығы қалмас шайқалмай.
Жүрегім менің – тұңғиық,
Тұнығын бұзбас Байқалмай.

Толық

Көз көргеннен

  • 0
  • 0

Тұрмыс мені желсөзге серік қылған,
Маған да жұрт қосылды, еріп қырдан.
Кей серігім желікті желсөзімнен,
Өзіме де обал жоқ, қарап тұрман!

Толық

Қарап көріңіз