Өлең, жыр, ақындар

Жиендік

  • 12.12.2020
  • 0
  • 0
  • 1109
Нағашым менің – сырқынды қара сөз,
Өлең менің – ұрыншақ жиенім.
Жарапазаншыдай болмаса ез,
Ақындық еркелікті мен сүйемін!
Етсін еркелеп, маған базына,
Бейілдің базарын мен түсінем.
Тонамасын тек жиенім қазына,
Қалыспау үшін өзіңдей кісіден!
Сейфті ашар саусақпен баукеспе,
Аттың кісенін сындырып жатпайды.
Біреулер оны зымиян жау десе,
Біреулер айғақ таппай, ақтайды!
Жиенім, оларға өзің жолама,
Сен ал сыбаға менің тойымда.
Көгертіп көзін бейне долана,
Зымиянды жұрт көзінше сойылда!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Келді де ақтық күнің, Іскендерім

  • 0
  • 0

Келді де ақтық күнің, Іскендерім,
Белгіге өшпес із сап, тістенді ерін.
Сусынға жұтылды емдей қызыл шарап,
Қорек боп ішке еріксіз түскен шерің.

Толық

Оққа ұшқан ақын

  • 0
  • 0

Ақын өлді! – құл боп арға,
Ұшты оққа. Улады өсек.
Кек ала алмай кетті арманда,
Асқақ басын жерге төсеп!..

Толық

Әлди, бөпем

  • 0
  • 1

Әлди, әлди, әлди, бөпем,
Әлдилейін, уаншы.
Шырылдамай жұрттан бөтен,
Сәби құсап қуаншы.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар