Өлең, жыр, ақындар

Жиендік

  • 12.12.2020
  • 0
  • 0
  • 1204
Нағашым менің – сырқынды қара сөз,
Өлең менің – ұрыншақ жиенім.
Жарапазаншыдай болмаса ез,
Ақындық еркелікті мен сүйемін!
Етсін еркелеп, маған базына,
Бейілдің базарын мен түсінем.
Тонамасын тек жиенім қазына,
Қалыспау үшін өзіңдей кісіден!
Сейфті ашар саусақпен баукеспе,
Аттың кісенін сындырып жатпайды.
Біреулер оны зымиян жау десе,
Біреулер айғақ таппай, ақтайды!
Жиенім, оларға өзің жолама,
Сен ал сыбаға менің тойымда.
Көгертіп көзін бейне долана,
Зымиянды жұрт көзінше сойылда!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сиқыр бұлақ, көз жауқарын аласың

  • 0
  • 0

Сиқыр бұлақ, көз жауқарын аласың,
Қайдан шықтың, қайда лағып барасың?
Сар даланың саурын тіліп таспадай,
Табиғатқа тұрсың беріп жарасым.

Толық

Сүйемін мен ботаның боздағанын

  • 0
  • 0

Сүйемін мен ботаның боздағанын,
Сағынышты қайдағы қозғағанын.
Сүйемін мен тырнаның қайтар кезде
Зеңгір көктен «Хош, хош!» деп созған әнін.

Толық

Көкшетау

  • 0
  • 0

Арқада, көк мұнармен көмкеріліп,
Көкшетау кербез нардай жатыр шөгіп.
Біртіндеп төңірегіне тарағандай,
Бәрі де сұлулықтың соңына еріп.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар