Өлең, жыр, ақындар

Жиендік

  • 12.12.2020
  • 0
  • 0
  • 1180
Нағашым менің – сырқынды қара сөз,
Өлең менің – ұрыншақ жиенім.
Жарапазаншыдай болмаса ез,
Ақындық еркелікті мен сүйемін!
Етсін еркелеп, маған базына,
Бейілдің базарын мен түсінем.
Тонамасын тек жиенім қазына,
Қалыспау үшін өзіңдей кісіден!
Сейфті ашар саусақпен баукеспе,
Аттың кісенін сындырып жатпайды.
Біреулер оны зымиян жау десе,
Біреулер айғақ таппай, ақтайды!
Жиенім, оларға өзің жолама,
Сен ал сыбаға менің тойымда.
Көгертіп көзін бейне долана,
Зымиянды жұрт көзінше сойылда!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біреуге

  • 0
  • 0

Жүзіңде тұл қараулықтың күзі бар,
Күзіңде кіл жаяулықтың ізі бар.
Асығыңның алшысы жоқ, шігі бар,
Қасығыңның тамшысы жоқ, жігі бар.

Толық

Жұлдыз

  • 0
  • 0

Қанатын жайса қара түн,
Жарқыраушы еді жұлдыздар.
Жадырап соған қалатын,
Қабағын түйген шың-құздар.

Толық

Көкшетау

  • 0
  • 0

Көкшетау – көк күмбездей төңкерілген,
Орманмен сексен көлі көмкерілген.
Аралы мұхит-түздің – алтын бесік,
Ауысқан ертегіге ертегіден.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар