Өлең, жыр, ақындар

Шырылдауық сағат

  • 12.12.2020
  • 0
  • 0
  • 541
Шырылдайсың таң атпастан,
Шошыған жас бөбектей.
Көңілімді ашып ұйқы басқан,
Түн сағатын көбейтпей.
Бұзғаныңа ұйқы шырқын,
Зәрредей де өкінбен.
Шалғайға ұзап үміт шіркін,
Аз ұйықтауға бекінгем.
Көп тербеді сиқыр ұйқы,
Есейгенше бала ғып.
Бала өмірі ұйқы-тұйқы,
Қалдым түстей шала ұғып.
Таң сәріден сорлы тауық,
Үй айнала құрқылдап;
Маза бермей ауық-ауық,
Шақырғанда сұңқылдап.
Тұрушы еді елгезек шал,
Көпті керген баяғы;
Өргізбек боп өріске мал,
Тық-тық етіп таяғы.
Бақсам енді, кенже қаппын,
Өткен күннің орны бос.
Ең болмаса келер шақтың,
Көңілін аулар болшы дос.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жиендік

  • 0
  • 0

Нағашым менің – сырқынды қара сөз,
Өлең менің – ұрыншақ жиенім.
Жарапазаншыдай болмаса ез,
Ақындық еркелікті мен сүйемін!

Толық

Кеме

  • 0
  • 0

Дүние – кеме теңізді шексіз айналған,
Сапар басы дәмеленер сайраннан.
Айдың нұры теңізді тербеп, тулатса,
Теңселер кеме шыққанша шалғай қайраңнан.

Толық

Тағдыр толғауы

  • 0
  • 0

Теректей тәкаппарға Тәкен едім,
Момынға балдырғандай бәкене едім.
Жаһанға жалғыз аяқ салдым соқпақ,
Шиырын сағынбай мен әкелердің.

Толық

Қарап көріңіз