Өлең, жыр, ақындар

Кісікиік

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 809
Бала күнді еске аламын жиі мен,
Сол кезден-ақ мұңлы кісікиік ем.
Күн астында күреңітіп жүретім,
Кеудемдегі кәрі қобыз күйімен.
Балдәуреннің бақ-армандай бал күні
өте шығып,
жүректі ой тарпыды.
Көкірекке сызын сыйлап кетіпті
Бізді өргізген құралайдың салқыны.
Біз жөңкілген құба дала қырында
Қызық қалды алмастырмас ғұмырға.
Жастық дәурен үзіп қалды күдерін
Тұлғамыз да айналғалы тұғырға.
Киік кетті, кісімсіген мен қалдым,
Күйім кетті,
Қобыз қалды шалған мұң.
Бала кезді сағынумен келемін
Жарым жолын жүрмей жатып жалғанның...
Сапар мынау сағым қуып, салыққан.
Бөкен емес, бөрі алдыңнан жолыққан.
Көкжиекке сіңген киік — сырласым,
Одан өзге жоқ әлі ешкім мені ұққан!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ертең

  • 0
  • 0

Адыр-адыр, дөң-белес, қырқа-қырат,
Ертең қардан құтылып гүл тағынад.
Ертең анау аспанның кемерінен
шұбатылып, шұбырып бұлт ағылад.

Толық

Алмасып жарық күн мен қараңғы түн

  • 0
  • 0

Алмасып жарық күн мен қараңғы түн,
Тұлғаммен ертеңге еніп барам бүтін.
Түпсізге қайырылмасқа аттанбаққа,
Түбі бір кесіледі адамға үкім.

Толық

Күпірлік

  • 0
  • 0

Сен өлген күні —
Жек көрер жұрттың күн-түні теңелген күні —
Ақтамақ ару отырар алқымнан алып,
Қыпша бір белін қынаған кемер белдігі.

Толық

Қарап көріңіз