Ғаппардың соңғы монологі

Кеудемнің қобыз мұңын тыңдап ғалам,
Мелшиіп қара тау тұр тіл қатпаған.
Кеудемде сағыныштың сазы еседі,
Жанымның терезесін мұң қаптаған.

Бабамның басы қалған арман далам,
Жолдайсың сәлеміңді таңнана маған.
Орқашар,Үшқұлыстай,тарбағатай,
Көмейден үзілді әнім жалғанбаған.

Майлы тау ,барлық, жәйір мекенім -ау,
Өзіңді енді көрмей өтемін -ау1
Бастыда бауырына босатпады,
Жетісу жер жәннәті, текелім -ау!!!

..Кеңіткен өрісімді өнердегі,
Безді деп кім айта алар сенен мені.
Өзіңде өмір сүрген қайран шақтар,
Айналып қайта шіркін келерме енді!!!

Көңілде өмірімнің ізгі әні бар,
Қыран болдым мұзбалақ құзға құмар.
Жарлығымен жүректің ғұмыр кештім,
Қабағымда ғасырдың ызғары бар.

Әркімдер қолы жетпес арман едім,
Көгіңде еркін биік самғап едім.
Кетті деп жүрме өкпелеп туған туыс,
Артымда аруақты қалған елім.

Алты алашқа даңқы бар бас иетін,
Бабаның жалғап келген өсиетін.
Қарағай бастауым ай мөлдірім ай,
Ұғарма кейінгі ұрпақ қасиетін.

Тоқыттым ой теңізін аралап бақ,
Ұйқыда жатқан кезде далам аппақ.
Ескегін қара сөздің қайығының,
Қалдырам қалың елге аманаттап.

Артымнан оқы еске алып аят маған,
Ұйқыдағы жұртыңды оят балам.
Майлы таудың қанды көз қарт қыраны ем,
Асқар алатауға кеп тояттаған.

…атар менсіз әліде таң күліп мың,
Ай ауысар,жыл аунап, жаңғырып түн.
Атажұрттың жамылып топырағын,
Кетем енді еліне мәңгіліктің…

---