Өлең, жыр, ақындар

Бірінші тыныс

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 677
Сыбағамнан қалдырмапсың – шылқыдым,
Уайыммен өтіп жатыр күн-түнім.
Айшалық боп көктем, күзде айбынам,
Тірлігімді түсінеді кім, күнім?
Топанымыз толып бітті татаға,
Ессіз жүрек, мейірімге қатала.
Талай сақал бет сипады үйге кеп,
Тоқтамады бақ-дәулет те батаға.
Сорлап жүр ғой сорға біткен зығырдан,
Алғау түсті көңіліме қыжылдан.
Дәуірімді айналдырдың басқа етіп,
Қоғам – бөтен, адам – басқа: БҰЗЫЛҒАН



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әсте тоқтап көрмеген ғұмыр-ағым

  • 0
  • 0

Әсте тоқтап көрмеген ғұмыр-ағым,
Жетегімен әрнеге ұрынамын.
Кең дегенім – тар екен,
Сөйтсем, сөйтсем –

Толық

Жүрегім

  • 0
  • 0

Жүрегім
Мұң-батпанға төтемедің,
Қайтейін көрінгенді «көкеледім».
Бір күні көзім жұмып қалғанымда,

Толық

Қағасың қанатыңды қалықтатып

  • 0
  • 0

Қағасың қанатыңды қалықтатып,
Табасың жәннатыңды шалықтатып,
Жәут еткен қарашығың – Тынық мұхит,
Тымыққа батып кету – анық бақыт.

Толық

Қарап көріңіз