Өлең, жыр, ақындар

Ызың-ызың, жарықшағы ағаштың

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 379
Ызың-ызың, жарықшағы ағаштың,
Естіледі үні сынды алаштың.
Тыр жалаңаш далам қалды лыпасыз,
Неге заман, тәлейімен таластың?
Құлақтанды қаңтарда емес, жазда күн,
Әдетіңше жарқырамай маздадың.
Кім біледі, осы шығар азғаның?
Қайдан болсын «соқыр» менен «тазда» мұң?
... Тереземнен кешкілікте келді іңір,
Отыр едім «көсілсем, – деп, – енді бір».
Жүдегені-ай ғашығымдай бір кезгі,
Сахардағы сүйектей боп өңді қыр.
Ызың-ызың, бұтақтарда мұң батпан,
Арыла алмай жатырсың-ау құндақтан.
Бүршігіңнен жас таматын – солғансың,
Саларыңды білмей далсың кімге аттан?
Жүрегіңе шемен-шерді орнатып,
Қойғанын-ай, тірлігіңнің сорлатып.
Ызыңдатпай кәрі қыздай қам көңіл,
Жасын түсіп, жанып кетсең, сол – бақыт.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Соқыр түннің кеспірі

  • 0
  • 0

Соқыр түннің кеспірі,
Үрейлі еді, қаймығам.
Жұлдыздың жоқ ешбірі,
Шықпай қойды Ай да – ылаң.

Толық

Сағынышымды жүрекке бөлеп, сенделдім

  • 0
  • 0

Сағынышымды жүрекке бөлеп, сенделдім,
Кәріпшілік-ай, кеудеме көсіп көң көмдің.
Кішкентайымнан интернатта оқып,
Тағдырдың,

Толық

Таң атып келе жатыр

  • 0
  • 0

Таң атып келе жатыр
Сібірлеген,
Оянды қалғып кеткен іңірде өлең.
Лаулады көкіректе сезім оты,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар