Өлең, жыр, ақындар

Ызың-ызың, жарықшағы ағаштың

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 440
Ызың-ызың, жарықшағы ағаштың,
Естіледі үні сынды алаштың.
Тыр жалаңаш далам қалды лыпасыз,
Неге заман, тәлейімен таластың?
Құлақтанды қаңтарда емес, жазда күн,
Әдетіңше жарқырамай маздадың.
Кім біледі, осы шығар азғаның?
Қайдан болсын «соқыр» менен «тазда» мұң?
... Тереземнен кешкілікте келді іңір,
Отыр едім «көсілсем, – деп, – енді бір».
Жүдегені-ай ғашығымдай бір кезгі,
Сахардағы сүйектей боп өңді қыр.
Ызың-ызың, бұтақтарда мұң батпан,
Арыла алмай жатырсың-ау құндақтан.
Бүршігіңнен жас таматын – солғансың,
Саларыңды білмей далсың кімге аттан?
Жүрегіңе шемен-шерді орнатып,
Қойғанын-ай, тірлігіңнің сорлатып.
Ызыңдатпай кәрі қыздай қам көңіл,
Жасын түсіп, жанып кетсең, сол – бақыт.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сыбызғы үні

  • 0
  • 1

Сыбызғы үні
Тербейді тамылжыған,
Би билейді
Ордалы қалың жылан.

Толық

Сүмбіле шуағы

  • 0
  • 0

Құс қайтады, иектейді бір бәле,
Сен көрмейсің, есікті ашып кірді, әне.
«Атым бар» деп, қоймай қойды мазаны ап,
Тұлпарына мінейікші жүр, кәне.

Толық

Қыздардан өрлік қалған ба?

  • 0
  • 1

«Қыздардан өрлік қалған ба?»
Мұңайып жүрсе таңданба.
Шын ғашық болған шығар ол,
Білдірмес бірақ, жалғанда.

Толық

Қарап көріңіз