Өлең, жыр, ақындар

Ызың-ызың, жарықшағы ағаштың

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 380
Ызың-ызың, жарықшағы ағаштың,
Естіледі үні сынды алаштың.
Тыр жалаңаш далам қалды лыпасыз,
Неге заман, тәлейімен таластың?
Құлақтанды қаңтарда емес, жазда күн,
Әдетіңше жарқырамай маздадың.
Кім біледі, осы шығар азғаның?
Қайдан болсын «соқыр» менен «тазда» мұң?
... Тереземнен кешкілікте келді іңір,
Отыр едім «көсілсем, – деп, – енді бір».
Жүдегені-ай ғашығымдай бір кезгі,
Сахардағы сүйектей боп өңді қыр.
Ызың-ызың, бұтақтарда мұң батпан,
Арыла алмай жатырсың-ау құндақтан.
Бүршігіңнен жас таматын – солғансың,
Саларыңды білмей далсың кімге аттан?
Жүрегіңе шемен-шерді орнатып,
Қойғанын-ай, тірлігіңнің сорлатып.
Ызыңдатпай кәрі қыздай қам көңіл,
Жасын түсіп, жанып кетсең, сол – бақыт.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жарқыным-ай, осылай пешенеміз

  • 0
  • 0

Жарқыным-ай, осылай пешенеміз,
Өстіп жүріп тірлікке төселеміз.
Жасымашы, қылаудай ренжіме,
Бір күндері көгерер көсегеміз.

Толық

Ақ мамық – ұлпа төгілді

  • 0
  • 0

Ақ мамық – ұлпа төгілді,
Жасырып жердің сірісін.
Мұң басты бей-жай көңілді,
Ақ сезім әлі тірісің.

Толық

Өзіңді іздеп таппадым мына әлемнен

  • 0
  • 1

Өзіңді іздеп таппадым мына әлемнен,
Содан соң жолдап отырмын сәлем өлеңмен.
Қайтейін қалқам, шерменде қылмай келсеңші,
Дәм-тұзым біткен, ақырғы демім – өлем мен.

Толық

Қарап көріңіз