Өлең, жыр, ақындар

Ызың-ызың, жарықшағы ағаштың

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 449
Ызың-ызың, жарықшағы ағаштың,
Естіледі үні сынды алаштың.
Тыр жалаңаш далам қалды лыпасыз,
Неге заман, тәлейімен таластың?
Құлақтанды қаңтарда емес, жазда күн,
Әдетіңше жарқырамай маздадың.
Кім біледі, осы шығар азғаның?
Қайдан болсын «соқыр» менен «тазда» мұң?
... Тереземнен кешкілікте келді іңір,
Отыр едім «көсілсем, – деп, – енді бір».
Жүдегені-ай ғашығымдай бір кезгі,
Сахардағы сүйектей боп өңді қыр.
Ызың-ызың, бұтақтарда мұң батпан,
Арыла алмай жатырсың-ау құндақтан.
Бүршігіңнен жас таматын – солғансың,
Саларыңды білмей далсың кімге аттан?
Жүрегіңе шемен-шерді орнатып,
Қойғанын-ай, тірлігіңнің сорлатып.
Ызыңдатпай кәрі қыздай қам көңіл,
Жасын түсіп, жанып кетсең, сол – бақыт.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түсімде де кеспіріңде мұң қалың

  • 0
  • 1

Түсімде де кеспіріңде мұң қалың,
Әлденені маған айтып, бұлдадың.
Әжіміңді жас ағады қуалай,
Суындай боп, көктемгі бір жылғаның.

Толық

Сал күрең

  • 0
  • 0

Бақта жүрді сары ала иттер середек,
Жойдасыз-ақ, түр-тұлғасы керемет.
Арланың да қандендей-ақ қасында,
Шүйлеп салсаң аю алар, не керек.

Толық

Бесінші тыныс

  • 0
  • 1

Жағада жүзген аққумын,
Жайымды менің кім ұғар?
Жанымның батпан мұңы бар,
Кеудеме сүңгі сұғылар,

Толық

Қарап көріңіз