Өлең, жыр, ақындар

Сыршыл самал сылқылдап сілемге салды

  • 12.02.2021
  • 0
  • 0
  • 558
Сыршыл самал сылқылдап сілемге салды,
Қақпа тастардың сумаңдап дөдөгесінде.
Ақшүлен таудан сескеніп, бөгелесің бе?
Ақ-ару бұлттың желкілдер желегі есімде,
Серпілтші бір ұшырып түгелдей шаңды.
Кіл қапастан апаршы шырайға мені,
Жасанып қалсам мөлдіреп қарашықтардай.
Жайтаңдап жүрсем нөпірден дара шыққандай.
Керемет болар, сәулешім, қарашы қандай.
Риза едім жаратқан құдайға тегі.
Айналсам шын мөп-мөлдір тұма-бастауға,
Су ішер келіп киелі киік, бұландар.
Пәктігім сондай періштем, сүйіп, құлаңдар.
Кеудемде бірақ қара шер, күйік күмән бар.
Болмас сірә ал, бұған құлақ аспауға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қыздардан өрлік қалған ба?

  • 0
  • 1

«Қыздардан өрлік қалған ба?»
Мұңайып жүрсе таңданба.
Шын ғашық болған шығар ол,
Білдірмес бірақ, жалғанда.

Толық

Жүзіңді әжім басқан

  • 0
  • 1

Жүзіңді әжім басқан,
Кәрілік жеткені ме?
Сенде ғой қазына асқан,
Бұл өмір өтпелі ме?

Толық

Авзония түні. Эльвина

  • 0
  • 1

Беймаза түн,
Авзония.
Қала бөтен,
Елегзиді көңілім алабөтен.

Толық

Қарап көріңіз