Өлең, жыр, ақындар

Шырғалаң, ұғынбас жан аңдап

  • 12.02.2021
  • 0
  • 1
  • 597
Шырғалаң, ұғынбас жан аңдап,
Жүрмейді арбамыз, шабан ба ат?
Керзаман кесірі кеулейді,
Көңірсік кеудемде жалаңдап.
Әуелі, жасқанды дырдай күн,
Деді ме оған да «...жырғаймын».
Бір қайғым азайса басымнан,
Жамалды жаңадан бір қайғым.
Өтінем, кетпеші, кептерім,
Бар-тұғын бағым да көп-көрім.
Шашадан тұрғанмен тер тамып,
Ілмеді көзіне бектерің.
Шырғалаң, ұғынбас жан аңдап,
Кетті өмір жалт беріп, сан алдап.
Жүргенше ит көрмес тірлікпен,
Малсам ба былыққа санамды-ақ ...



Пікірлер (1)

Пікір қалдырыңыз

Жидебайдың басындағы ой

  • 0
  • 1

Жапан дала.
Жидебай – желі улеген,
... Тайсақтадым жұртыңа келуге мен.
Желең шапан үстіңде, шықтың сыртқа,

Толық

Қыз жүрегі – төзімді тамсанамын,

  • 0
  • 0

Қыз жүрегі – төзімді тамсанамын,
Жатар онда сағыныш, қаншама мұң.
Пәктігімен бағалы ақтығымен,
Түспесе деп бір кірбің жан саламын.

Толық

Жорға

  • 0
  • 1

Сүмбідей көк ат күмістей жалы желбіреп,
Тізгінді сүзіп, көсіліп салды демде үдеп.
Үзіліп түсті жалт етіп өткен сынаптай,
Шашасын жуып, моншақтай тамшы мөлдіреп.

Толық

Қарап көріңіз